Skalne miasto w Czechach
Skalne miasto to właściwie dwie grupy skalne Teplickie i Adrspaskie leżące od siebie odległości jakichś 3 km. Wspólna nazwa obiegowa dla tych "tworów przyrody nieożywionej" to Skalne Miasto w Czechach. Wejście do Skał Teplickich znajduje się przy miejscowości Teplice nad Metują, natomiast dla Skał Adrspaskich w miejscowości Adrspach. Z braku czasu i faktu podróżowania małym dzieckiem zwiedziłem tylko te drugie i "liznąłem" skały teplickie.
Ale od początku - parking przed wejściem do skał adrspaskich jest duży, płatny 70 koron za dzień (sam. osobowy. kwiecień 2009), umiejscowiony ok. 500 m. od wejścia do kompleksu skalnego. Po drugiej stronie jest konkurencyjny tańszy parking ale był już pełny i nie wiem czy nie jest dla gości pobliskiego hotelu. Obok hotelu jest kompleks gastronomiczno-pamiątkar sko-biznesowy (kantor). Wszędzie wiszą informacje że przyjmują tylko czeskie korony a do wymiany służy kantor! Wygodną drogą obok niewielkiego parku linowego i przekraczając tory kolejowe docieramy do wejścia. Wstęp dla rodziny 3 osobowej 150 koron. (zysk jest jak ma się 2 i więcej dzieci). Za bramką dwie drogi - jedna okrężna wokół jeziorka utworzonego w nieczynnym wyrobisku piasku (spacerowa trasa, w zasadzie bezwysiłkowa). Druga droga powiedzie nas w głąb skalnego miasta. Droga wije się malowniczo wśród mniejszych, większych i ogromnych skalnych ostańców. Co kawałek drogowskazy z nazwami ciekawszych obiektów. Pomocna w wędrówce jest też mapka i mini przewodnik w języku polskim, który otrzymujemy przy kasie. Po ok. 40 min. (łącznie z podziwianiem i fotografowaniem) docieramy do według mnie, najciekawszego miejsca na trasie - tzw. Bramy Gotyckiej stanowiącej wejście do właściwego skalnego miasta. Przez wąskie przejścia i po kładkach z desek idziemy pomiędzy pionowymi skałami pokrytymi mchem. Jest tutaj dość chłodno, w dolnych partiach, w załamaniach skał można dostrzec śnieg. Z atrakcji - mały i wielki wodospad. Połowę tego szlaku wyznacza skalne jeziorko, po którym można popływać "Titanikiem" (30 koron od osoby) - 40 minut. Jeziorko w zasadzie nie prezentuje nic ciekawego, za to przewoźnik opowiada niestworzone rzeczy o okolicznych tworach przyrody i specjalnie w tym celu umieszczonych figurkach "wodnika szuwarka", "domku Bin Ladena" itp. Co przedstawia dany element zależy od aktualnej wyobraźni przewoźnika. (znajmy opowiadał, o innych nazwach nadawanych mijanym obiektom). W każdym razie jest bardzo śmiesznie. Z tego miejsca można dokończyć pętlę wokół skał adrspaskich przechodząc przez "Wielka Panoramę", podziwiając Starostę i Starościnę oraz próbując przejść przez Mysią Dziurę (szerokość tylko 50 cm - ostrzeżenie przez wejściem). Trasa kończy się tam gdzie się zaczęła - czyli przy kasach.
Natomiast dla oszczędnych jest możliwość przejścia szlakiem od tego wyżej wspomnianego skalnego jeziorka do drugiego kompleksu skał (teplickich). Trasa jest dosyć uciążliwa na początku - dużo zejść i wejść po schodkach i drabinkach. Potem w dolinie rzeczki (Metui?) idzie się po kładkach zrobionych z bali (płaski i przyjemny odcinek). Po 2 km. docieramy do szlaku prowadzącego z miejscowości Teplice (już za bramkami kasowymi - stąd wariant dla oszczędnych). Niebieski szlak łagodnie pod górę wyprowadza nas do pierwszych formacji skalnych. Warto w tym miejscu odbić w bok i wychodząc 300-toma schodami wejść na najwyższy punkt skał (dawniej w tym miejscu stał zamek strażniczy). W górnej części brak po jednej stronie poręczy lub też są pourywane i swobodnie sobie powiewają (dodatkowa adrenalina). Widok wart wejścia (sam punkt jest niewielki - swobodnie może tam się pomieścić 6 osób). I w tym miejscu zakończyła się nasza przygoda ze skałami - z powodów jak na wstępie - nastąpił monotonny powrót na parking (reszty skał nie zwiedziłem - może w innym terminie).
Na spokojne obejście tych dwóch kompleksów skalnych trzeba poświęcić jeden dzień.
Specjalnie nie opisywałem tutaj poszczególnych formacji skalnych - to trzeba zobaczyć, zresztą trudno opisać np. skałkę o nazwie "Matka Boska" gdzie właściwą atrakcją jest specyficzne załamanie i gra światło - cienia.
