Wycieczka do Włoch (Florencja, Wenecja)
Florencja jest stolicą Toskanii, miejsca malowniczego, pełnego zielonych pagórków, pól porośniętych rzędami cyprysów, wiejskich kamiennych domów otoczonych winnicami. Stolica Toskanii miała szczęście, to tu na świat przyszedł Dante – ojciec literackiego języka włoskiego. Floretańczykiem był także podróżnik Amerigo Vespucci, od którego imienia nazwę wzięła Ameryka, i Machiavelli, autor słynnego powiedzenia „cel uświęca środki”.
Wyprawę w głąb historii Włoch rozpoczęłam od zwiedzania Katedry Santa Maria del Fiore, która jest bardzo ważnym miejscem w życiu religijnym Florencji. Piazza del Duomo (Plac Katedralny) jest kompleksem nadzwyczajnych wielobarwnych marmurów Katedry, Dzwonnicy i Baptysterium, które są symbolami w przejściu sztuki florenckiej pomiędzy średniowieczem a odrodzeniem. Katedrę zalicza się do jednego z największych istniejących kościołów. Smukłość, elegancja oraz wysokość Dzwonnicy – 82m powoduje, iż integruje się ona harmonijnie z dominującą kopułą Katedry. Dzwonnica jest dziełem Giotta. Baptysterium San Giovanni znajduje się naprzeciw Katedry. Jest to okrągły budynek wykonany w stylu romańskim przeznaczony do ceremonii chrztu. Do wnętrza prowadzi troje drzwi z brązu. Chociaż prawdę mówiąc byłam przekonana patrząc na ich niezwykły blask, że są wykonane ze szczerego złota.
Przemierzając wąskie, jednokierunkowe uliczki, podziwiałam piękno i kunszt artystyczny twórców, który został na stałe zatrzymany w mijanych przeze mnie kamienicach.
Wkrótce dotarłam do Piazza Della Signoria (Placu Pańskiego), który jest głównym placem Florencji. Wystrój placu dopełnia szereg rzeźb. Plac ten jest głównym miejscem spędzania wolnego czasu przez mieszkańców miasta, znajduje się na nim wiele przytulnych kawiarenek serwujących pyszną kawę oraz inne włoskie specjały.
Spacerując dalej po Florencji w romantyczny nastrój wprowadza urokliwy obraz rzeki Arno, którą można podziwiać przechadzając się po licznych zabytkowych mostach.
Kolejnym etapem mojej podróży w drugim dniu pobytu we Włoszech była Wenecja. Zwiedzanie tego niezwykłego miasta nie mogło się obyć bez romantycznej przejażdżki gondolą po Kanale Grande. Miasto „na wodzie” zachwyca swoją przepiękną architekturą. Miejscem szczególnie urokliwym, który zrobił na mnie ogromne wrażenie jest Plac Świętego Marka a na nim Bazylika Św. Marka z cennymi relikwiami patrona. Moją uwagę przykuła niezwykła ornamentyka, bogate mozaiki, fasady liczne kopuły charakterystyczne dla sztuki bizantyjskiej. Lecz tym co nadaje rzeczywistą wyjątkowość temu placu to przede wszystkim otwarcie na lagunę. W tej otwartej i rozległej przestrzeni otoczonej historycznymi pałacami znajdziemy turystów z całego świata, zanurzających się w ogromnej ilości gołębi, które przepełniają Wenecję. Sama miałam możliwość się o tym przekonać. W miejscu tym odbywa się również pokaz karnawałowy jeden z najważniejszych na świecie, gdzie podziwiać możemy najpiękniejsze i najbogatsze maski w lśniących barwach, a które przeżyły świetność złotej epoki Wenecji między XVI- XVIII wiekiem.
Podróż do Włoch chociaż krótkotrwała, dostarczyła mi głębokich przeżyć. Świadomość naocznego obcowania z duchem starożytności, która wyrosła z potęgi, wielkości ludzkiego umysłu pozwoliła mi na przekonanie jak niezwykle urokliwy, niezgłębiony i tajemniczy jest świat, oraz jak trwałe wartości poznawczo-kulturowe niosą podróże. Mam nadzieję, że wrzucona na szczęście moneta do fontanny sprawi, że jeszcze nie raz tam powrócę. Czego sobie i wszystkim życzę!!!
