Słuźbowo II - Świdnica
Druga część wycieczki na Dolny Śląsk, to zwiedzanie i obiad w Świdnicy (swoją drogą pyszny domowy obiad w karczmie Stary Młyn-polecam🙂. Ale jeszcze przed tymi pysznościami, udajemy się na umówione zwiedzanie Kościoła Pokoju – św. Trójcy (ewangelicko-augsburski).
Kościół Pokoju to owoc Traktatu Westfalskiego z 1648 roku, kończącego Wojnę 30-letnią. Kamień węgielny pod budowę położono 1656 roku, zgodnie z warunkami powstania kościoła (jak i innych tego typu), po roku czasu kościół był gotowy. Autorem projektu był wrocławski mistrz budowlany Albrecht von Saebisch. Ciekawą sprawą jest architektura kościoła, stosowana w Polsce, jednak stosunkowo rzadko spotykana. Jest wybudowany w systemie szachulcowym jako budowla centralna na planie krzyża greckiego. System ten jest bardzo podobny do muru pruskiego (w przypadku gdy obydwa otynkujemy, nie zauważymy na pierwszy rzut oka różnicy). Różnica polega na wypełnieniu, w omawianym systemie wypełnienie szkieletowej drewnianej konstrukcji stanowi glina, nie cegła. W ten sposób tworzy się bardzo charakterystyczny wygląd budynku 'w kratkę' (popularny system w budownictwie alpejskim). Jeśli chodzi o wnętrze, to niewątpliwie robi wrażenie: ambona: autorstwa Gotfrieda Augusta Hoffmanna z 1729 roku z alegoriami cnót na balustradzie; ołtarz: tego samego autora z 1752 roku z przedstawieniem Trójcy Świętej. Warto przytoczyć, co stanowi elementy ołtarza: Nad mensą ołtarzową umieszczona jest niewielka płaskorzeźba przedstawiająca Ostatnią Wieczerzę. W centrum znajduje się "Chrzest Chrystusa" oraz postaci Mojżesza, arcykapłana Aarona oraz apostołów Piotra i Pawła. Powyżej, na sześciu kolumnach korynckich spoczywa fryz z napisem: "Dies ist mein geliebter Sohn, an dem ich Wohlgefallen habe" ("To jest syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem". Pośrodku, na wysokości fryzu, alegoria Ducha Świętego w postaci gołębicy. Powyżej, pod baldachimem, złoty trójkąt, otoczony promieniami, z hebrajskim napisem JHWH - alegoria Boga Ojca. Na szczycie ołtarza, na księdze z siedmioma pieczęciami stoi baranek z chorągwią. Organy: barokowe z lat 1666-1669, a nawa 'otoczona' aż przez 4 piętra empor! (na całej długości pokryte są 78 tekstami wersetów biblijnych i 47 scenami alegorycznymi. Obrazy malowane na deskach ilustrują sens znajdujących się obok cytatów biblijnych). Stropy kościoła są ozdobione malowidłami z lat 1694-1696, autorstwa dwóch świdnickich malarzy - Chrystiana Sussenbacha i Chrystiana Kolitschka. Ilustrują one sceny z Objawienia św. Jana: Wizualnie kościół nie wydaje się duży, jednak odpowiednie zagospodarowanie przestrzeni spowodowało, że może zmeiścić się tam nawet 7,5 tysiąca osób w tym 3 tysiące, to miejsca siedzące! Stworzenie miejsca dla tylu osób było celowym działaniem, wynikającym z faktu istnienia tylko dwóch takich świątyń w księstwie świdnicko-jaworskim.
Będąc w Świdnicy warto zwiedzić ją całą, ponieważ sięga swoimi korzeniami w czasy średniowiecz, a przy tym występuje na liście jako druga po Wrocławiu pod względem wielkości zaspołu zabytkowej architektury. Jest to wynikiem braku zniszczeń w czasie II Wojny Światowej, jednak paradoksalnie bardziej niekorzystny okazał się czas powojenny... Teraz jednak powraca jej dawny blask w wyniku akceptacji przez Zarząd Miasta plan rewitalizacji i rewaloryzacji starego miasta, który zakłada kompleksowe prace renowacyjne miejskiej starówki. Nocą wiele z kamienic na rynku.
Po maraotnie przez Rynek, mając tylko niecałą godzinę czasu do odjzadu biegniemy w kilka osób do katedry św. Stanisława i św. Wacława. Kościół gotycki – jeden z największych na Dolnym Śląsku, z najwyższą na Śląsku wieża (103m.). Jest jedyną katedrą w Polsce bez stalli kapituły katedralnej. Czas Wzniesienia tej monumentalnej budowli to XIV w. na polecenie Bolka II. Kościół jest późnogotycką, orientowaną, trzynawową bazyliką. Nad fasadą zachodnią dominuje, widoczna z daleka, wieża. Ma ona 5 kondygnacji. Na ostatniej, która przechodzi w ośmiobok, umocowano po rogach kolumienki, na których stoją figury św. Stanisława i Wacława, Maryi i św. Jadwigi, św. Piotra i Pawła, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. W fasadzie zachodniej znajdują się 4 portale z rzeźbami wykonanymi z piaskowca Po obu zewnętrznych stronach portali widoczne są symbole 4 ewangelistóWe wnętrzu uderza przede wszystkim ogrom budowli. Sama nawa główna ma 71 m dług., 10 m szer. i 25 m wys. Łączna szerokość trzech naw wynosi 27 m. Niestety na dokłądne zwiedzanie nie było szans, bo właśnie wszystko gaszono po nabożeństwe, ale i tak mieliśmy szczęście, bo 10 minut później i już nie weszlibyśmy w ogóle. Strona pozytywna jest też tak, że wiem, gdzie trzeba wrócić na dokończenie zwiedzania 😉 zwłaszcza, czytając, że pod prezbiterium znajduje się 12-boczna kaplica, przypominająca kryptę (co jest niespotykanym zjawiskiem w architekturze gotyckiej). Posiada sklepienie gwiaździste i wspiera się na okrągłym filarze, w którym koncentrycznie zbierają się wszystkie żebra. Interesujące są tu zworniki oraz wsporniki – „służki” podtrzymujące przyścienne zakończenia żeber. Oczywiście wyposażenie kościoła jest obecnie głównie barokowe, ponieważ gotyckie spłonęło w 1532 roku. Wśród ocalałych elementów średniowiecznego wyposażenia najcenniejszy jest gotycki poliptyk z 1492 ze sceną Zaśnięcia Matki Bożej w kaplicy zwanej Chórem Mieszczan (kopia Ołtarza Mariackiego); ołtarz ten został prawdopodobnie wykonany przez ucznia Wita Stwosza. We wnętrzu znajduje się także Pieta o bardzo realistycznej formie z ok. 1420. Jest to jedna z 6 kaplic wokół naw bocznych. Oj, jest do czego wrócić ....
Tymczasem nam pora wracać do Częstochowy, jesteśmy ok 23:30, jeszcze tylko rowerkiem do domku i już można iśc spać, ażeby następnego dnia móc wrócic do pracy :]
