Skansen w Sanoku
Poszczególne grupy etnograficzne – Pogórzanie, Dolinianie, Łemkowie, Bojkowie posiadają oddzielne sektory ekspozycyjne. Budownictwo pogórzańskie i doliniarskie zlokalizowano w niższych partiach skansenu, natomiast łemkowie i Bojkowie w wyższej. Pogórzanie zamieszkujący całe Podkarpacie to ludność polska, typowo polska. Dolinianie zajmujący obszary wokół Sanoka i Leska byli grupą mieszaną polsko- ruską. Odmienne grupy stanowili Bojkowie i Łemkowie- potomkowie osadników rusko- wołoskich. Cały obszar Bojkowszczyzny zajmował tereny górskie, na zachodzie od źródeł Solinki i Wysokiego Działu w Bieszczadach, aż do źródeł Łomnicy na wschodzie (Ukraina). W latach 1944-46 na podstawie umowy władz polskich z sowieckimi, w sprawie wymiany ludności, wysiedlono spore partie Bieszczadów. W 1947 r. nastąpił drugi etap wysiedleńczy - akcja “Wisła”, która objęła część Bojkowszczyzny, całą Łemkowszczyznę. Z kolei w 1951 r. to tzw. akcja “Hrubieszów-Tomaszów”. Sowieci odcięli od Polski 480 km w okolicach Sokala i Uhrynowa, dodając obszar tej samej wielkości w okolicach Ustrzyk, Czarnej i Lutowisk. Na teren Bojkowszczyzny przesiedlano ludność polską. Łemkowszczyzna ciągnie się po obu stronach Karpat od Osławy i Laborca na wschodzie, po Poprad na zachodzie. Łemkowie stanowią grupę, która ukształtowała się w długim procesie historycznym, wchłaniając i asymilując różne elementy etniczne. Ich przodkowie (osadnicy rusko-wołoscy), zasiedlili te tereny głównie w XVI w. Nazwa Łemko pojawiła się stosunkowo późno, miała charakter przezwiska, gdyż słowo “łem” było przez nich chętnie i często używane, sami o sobie mówili “Rusnaky”. Dopiero od połowy XIX w. zaczęła się przyjmować w literaturze a potem u samej ludności nazwa Łemki. Gwara łemkowska to jedna z odmian języka ukraińskiego
