Park Krajobrazowy Stawki rowerem
Trwa burza mózgów gdzie można by się wybrać na rowery niedaleko nie powtarzając znanych już tras. Pomocna okazała się kronika Ziemi Częstochowskiej. Przeglądam i już widzę, że całkiem niedaleko znajduje się Park Krajobrazowy Stawki, którego jeszcze miałam przyjemności poznać. Startujemy w Juliance, do której transportujemy się autem.
W Juliance kierujemy się na czarny szlak rowerowy w kierunki Sygontki. Przejeżdżamy mostkiem nad Kozyrką (rzeka wypływająca ze zbiornika Zalesice). Lekkie wzniesienie i przed oczami po lewej stronie wyłania się nam kamieniołom. W Juliance warto też zwrócić uwagę na neogotycki stary budynek dworca kolejowego.
W Sygontce mijamy po prawej kościół i dojeżdżamy. W Sygontce mijamy po prawej kościół p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła z 1975 roku. Dojeżdżamy do cmentarza cały czas asfaltem, w tym miejscu się on kończy i pojawia się droga polna – dość niedługa, z której znów wyjeżdżamy na asfalt prosto do Przyrowa. Sygontka choć taka niepozorna jest dawną wsią królewską, a jej nazwę pisano również jako: Cygątka (1789) i Sygantka. W 1564 wykazano, że żyło tu tylko 8 zagrodników. Zmiany cywilizacyjne zagościły tutaj dopiero po II Wojnie Światowej, dopiero w 1959 wieś została zelektryfikowana.
W Przyrowie mijamy całkiem ciekawy jak się okazuje neogotycki kościół św. Doroty, wzniesiony na początku XX wieku. Posiada on również cechy neoromańskie, a wnętrze barokowe. Został on wybudowany na miejscu pierwotnej świątyni pod tym samym wezwaniem, która została rozebrana w 1911 roku. Przyrów posiada prawa miejsce już od 1369 roku i zachował średniowieczny układ urbanistyczny z centralnym prostokątnym rynkiem – Plac Kazimierza Wielkiego (to on nadał przywilej lokacyjny wsi Komorów, która dała początek miejscowości Przyrów). Główne ulice wybiegające z runku leżały na trakcie handlowym z Krakowa. Dzisiaj widzimy tutaj ponik u upamiętniający ofiary II Wojny Światowej i płaskorzeźby z historią miejscowości. Warto też udać się w kierunku Janowa, gdzie w Komorowie znajdziemy zabytkowy kościół św. Mikołaja.
Jadąc z Przyrowa cały czas asfaltem prosto docieramy do Aleksandrówki, gdzie znajduje się słynny klasztor i kościół Dominikanek – św. Anna. Historia tego miejsca jest związana z serią cudownych wydarzeń w wyniku których w XVI wieku powstała tutaj drewniana kaplica z figurą św. Anny Samotrzeć. W 1609 roku został tutaj ufundowany klasztor i kościół bernardynów. Nowy kościół został konsekrowany w 1617 roku: jednonawowy, , barokowy, postawiony na planie krzyża, z kopułą i wieżą, wystrój barokowo-rokokowy. Klasztor ukończono w 1668 roku – czworoboczny z wirydarzem. Wewnątrz jak na barok przystało możemy znaleźć oryginalne malowidło „tańca śmierci”, czyli temat przemijania i memento mori, któremu hołdowano w tej epoce (taniec śmierci to też średniowiecze). Dominikanki klauzurowe przybyły tutaj w 1869 roku. staramy się zwiedzić kościół, ale nie zostajemy wpuszczeni ośrodka, kątem przez kratę coś udaje się dojrzeć …
Stąd przez Wolę Mokrzeską kierujemy się dalej szlakiem rowerowym do Parku Krajobrazowego Stawki. Zaraz na początku wita nas urokliwy zakątek z pomostem w głąb stawu, który dość mocno porośnięty został trzciną i nie jest możliwe ujrzeć go w całej krasie, ponieważ ze szlaku widoczny jest tylko niewielki fragment. W oddali widać łabędzie, ale te nie podpływają – pewnie mniej przyzwyczajone do ludzi, za to końskie muchy jak zwykle chętne na spotkanie… droga rowerowa wiedzie cały czas ubitym gruntem, nie typowo leśną ścieżyną, przez co praktycznie nie można się zmęczyć, ponieważ nawet wzniesień nie ma, dlatego nazwałabym tą wycieczkę czysto rekreacyjną, nie trekkingową. W ten sposób zataczamy koło wracając do Julianki, ale to jeszcze nie koniec …
Park Krajobrazowy Stawki to najmniejszy tego typu obszar w Polsce, utworzony w 1982 roku. charakterystyczne dla niego są duże ilości strumieni i bagien oraz występowania zbiorowisk wodnych i szuwarowych. Jego nazwa wzięła się od stawów hodowlanych o tej nazwie. Najcenniejsze skupiska drzewostanów objęto ochroną w rezerwacie „Wielki Las”.
Po odpoczynku Udajemy się w przeciwnym kierunku dalej parkiem krajobrazowym w stronę Lasu Krasianów. Udaje nam się dotrzeć do Stawu Krasianów, kolejnego Stawu Dziadówki nie znajdujemy. Kolejny szuwarowy staw. Wracamy do Julianki tą samą drogą i kurs kończymy nad Zbiornikiem Zalesice w promieniach zachodzącego słońca. Streszczając droga łatwiutka (spacerowa), bez wzniesień, częściowo asfaltem, ale wśród przyjemnego otoczenia bez zbytniego ruchu drogowego. Sama przyjemność.
