do Czarnego Lasu na rowerku

Pogoda się zrobiła, wolny poniedziałek, więc ruszamy w trasę rowerową w nieznane, a dokładnie do Czarnego lasu, obejrzeć tamtejszy pałacyk. Ruszamy drogą która spodobała nam się na mapie, nie oznaczoną jako jakikolwiek szlak. i tak: po pierwsze wjeżdżamy w ścieżkę międzypolno-łąkową. Która łączy Woźniki z Gniazdowem, dopiero przy końcu musimy zjechać na ulicę. Miejscami niewygodna (albo kamienie, albo koleiny albo zarośnięta trawą do kostki) na rower, od strony Woźnik pod górkę. Przy tym malownicza z panoramą na miejscowości przed nami między innymi dzielnicę Głazówkę z kapliczką przy drodze i sam Gniazdów. Zjeżdżamy do Gniazdowa mijając szkołę, ponieważ jesteśmy na miejscu postanawiamy skręcić na chwilę w inną stronę, żeby obejrzeć sobie kościółek św. Marii Magdaleny, bo z PKSU prezentował się dość ciekawie 😉 po głębszym zapoznaniu się z nim okazało się, że jest jeszcze ciekawszy niżby się mogło wydawać … budowla powstała na przełomie wieków XIX/XX, więc odpowiada też stylowi prawdopodobnie neogotyckiemu. Wnętrze prezentuje się bardzo estetycznie i po prostu ładnie. Pierwsza myśl? Hm dziwne, rzadko się potyka biało błękitne wnętrze …. Po zasięgnięciu informacji okazuje się, że jest to kaplica wyznania starokatolickiego, a dokładnie kościół starokatolicki mariawitów … czyli wyznanie szczególnie opierające się na prawdach wiary związanych z osobą Maryi i to wyjaśniałoby kolor wnętrza, ale to tylko moja spekulacja i skojarzenie … kościół ten mieście się w ramach kościoła rzymskokatolickiego, więc zwyczaje, praktyki, prawdy wiary są niezmienne. Nazwa Mariawici pochodzi oczywiście od łacińskich słów Mariae Vita, czyli życie Maryi. Poza zachowaniem części prawd, występują również pewne różnice, mianowicie sam kościół mariawicki nie ustanawia dogmatów oraz nie uznaje tych, które zostały ustanowione po rozdziale kościoła (wielka schizma wschodnia– rozdział na wchodniorzymski i zachodniorzymski) w 1054 roku (tzw. spór filioque, czyli o pochodzenie Ducha Świętego – przyczyn było wiele i to wydaje się bardziej znaczących, ale najczęściej kojarzy się rozłam z nim). Tutaj pojawiło się prawosławie obok kościoła rzymskokatolickiego, dlaczego tak głęboko sięgam? Ponieważ: Mariawityzm opiera się na katolickich zasadach wiary i moralności zawartych w księgach kanonicznych Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu oraz dogmatach określonych na pierwszych siedmiu soborach powszechnych i tradycji niepodzielonego Kościoła plus sprawa dogmatów omówiona powyżej - dokładnie tak jak prawosławie. Wniosek? Bliżej mu do prawosławia niż katolicyzmu … taką perełkę trafiliśmy zupełnie niespodziewanie, będąc obok nawet o tym nie wiedzieliśmy …

Dobrze więc jedziemy dalej … kierując się na Mzyki, gdzie światło nie dochodzi … tzn. jedzie tam jeden PKS na dzień, dojeżdża do ‘pętli’ i wraca tą samą drogą, a dalej pola i łąki. Swoją drogą bardzo atrakcyjne miejsce jak dla mnie do zamieszkania: spokój spokój spokój. Po drodze przysiadamy na łące … dalej ulica wiedzie różnorakiej zieleni

Tuż przed Czarnym lasem, zauważamy pastwisko, a tam całe stadko kóz, oj była sesja. Przy tym okazało się, że troszkę niżej ktoś oferuje sery kozie i inne przetwory, z ciekawości zajechaliśmy, ale nikogo nie zastaliśmy, poza capem uwiązanym naprzeciwko. Biedny wyżarł wszystko co najlepsze wokół i się domagał jakiegoś smakołyku 😉 nie minęliśmy go obojętnie. Został zaopatrzony w nowe mleczyki i młode gałązki, wyglądał na zadowolonego. Wróciliśmy na drogę, obok pastwiska z kózkami, był wybieg z koniem, który swobodnie dreptał między oboma wybiegami, nie przejmując się granicami. W dodatku okazał się być dość przyjazny i domagał się klepania po boczku 😉

Po tych przyjemnościach ruszyliśmy do głównego celu … urokliwego pałacyku, wydawać by się mogło niewielkiego, a dającego aż 116 miejsc noclegowych !! mieszczą się one zarówno w samym pałacu jak i w dworkach pałacowych położonych po drugiej stronie zalewu. Pokoje są podobnież indywidualne z wystrojem w różnych stylach (secesyjny, eklektyczny, art Deco). Sam pałac to początek XX wieku. Przeżył on czasy plebiscytowe, powstań śląskich, był w rękach Rzeszy, oraz stanowił ośrodek rehabilitacyjno-wypoczynkowy. Dziś jest to 4-gwiazdkowy hotel (od 1999 roku) z restauracją na równie wysokim poziomie (wszystko to opinie). Styl nigdzie nie jest określony, ale moje przypuszczenia, to po prostu eklektyzm, który w tym czasie był najczęściej stosowany, widzimy tu elementy baroku, przy wolutach spływających na gzyms piętra. Piękny pałacyk i przede wszystkim zadbany. Wokół park ze stawem i wspomnianymi dworkami. Zadbane klomby kwiatowe i cisza mimo uwijających się wokół pracowników, zatrudnionych również do prac ogrodowych.

Droga powrotna częściowo taka sama, znów zajrzeliśmy do domku od serów, ale dalej nic, za to nadal czuwał cap … teraz to nawet się ucieszył na nasz widok i pomerdał ogonkiem 😉 i znów dostał swoją działkę

Powrót asfaltówką wśród zieleni, potem mniej przyjemną, bo bardziej ruchliwą przez Ligotę Woźnicką. Tam też czeka dosyć góreczka, ale co to na nas 😉 zwłaszcza, że potem jazda z góreczki prosto do centrum Woźnik. Czysta przyjemność !! 🙂

Dzień zaliczam do udanych BARDZO.