Śladami zielonych pereł Trzebini

Na terenie gminy Trzebinia znajduje się pieszy szlak turystyczny pod nazwą " Śladami zielonych pereł Trzebini" ( ok. 15 km. ). Szlak ten głównie prowadzi lasami, wyznaczono na nim cztery punkty, króre warto zobaczyć. Pierwszy to Cisowe Skały, następnie meandry Koziego Brodu, potem miejsce śmierci ks. Michała Rapacza i na koniec Sanktuarium w Płokach.
Ja wybrałam wariant od końca z racji tego, że pojechałam rowerem i wygodnie mi było właśnie w ten sposób.
Początkowo z Sierszy jechałam czerwonym szlakiem rowerowym, który doprowadził mnie do Płok. W tej otoczonej lasem miejscowości trzeba obejrzeć znajdujący się tu kościół, który posiada długą i bogatą historię. Pierwszy kościół w Płokach wzniesiono w XIII w., zastępując go w XV w. murowanym z kamienia, który w 1793r. spłonął. W 1811r. wzniesiono nowy , niewielki, który z czasem uległ zniszczeniu i na jego miejscu do 1951r. wybudowano obecną światynię umieszczając w ołtarzu ocalały z pożaru obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Jest to największy skarb świątyni malowany na desce, pochodzący z II połowy XV w.
Kościół parafialny p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Płokach jest zarazem Sanktuarium Matki Bożej Patronki Polskich Rodzin Robotniczych i stanowi jeden z ważniejszych ośrodków kultu w Archidjecezji Krakowskiej.
Wznosi się na wysokim wzgórzu, o którego wysokości świadczy 70 stopni schodów po których wchodzi się z drogi do kościoła.
Wapienne wzgórze Zagajnik, na którym postawiono kościół otaczają piękne drzewa. Wśród nich są trzy lipy objęte ochroną jako pomniki przyrody żywej.
Po obejrzeniu kościoła udałam się do miejsca tragicznej śmierci ks. Michała Rapacza.
Ksiądz dał się poznać jako aktywny i gorliwy duspasterz. Był proboszczem parafii Płoki w trudnym okresie okupacji hitlerowskiej, a potem w czasach powojennych, kiedy jego aktywność wzbudzała niechęć przedstawicieli grup politycznych. Nie było miejsca dla Kościoła katolickiego, dążono do osłabienia jego pozycji przy pomocy terroru , szykan i nacisków. W nocy z 11 na 12 maja 1946r. wyprowadzono ks. Michała Rapacza z plebanii i rozstrzelano w pobliskim lesie. W odległości 1 km. od kościoła, w miejscu męczeńskiej śmierci Sługi Bożego ustawiono kamienny krzyż, do którego co roku 12 maja prowadzona jest z kościoła uroczysta pielgrzymka.
Ruszyłam dalej by dojechać do punktu drugiego, czyli meandrów rzeki Kozi Bród.
Rzeczka ta jest lewobrzeżnym dopływem Przemszy, na obszarze Trzebini osiąga długość ok. 10 km. co czyni ją najdłuższą rzeką na terenie miasta. Źródła Koziego Brodu leżą w lasach myślachowickich. Od Czyżówki aż po granice Jaworzna Kozi Bród został uregulowany i ujęty w koryto z wybetonowanym dnem, jednak pomiędzy Płokami, Myślachowicami i Czyżówką rzeka meandruje wśród piasków. Wokół siebie tworzy bogate środowisko przyrodnicze. Niezwykłe wrażenie sprawiają tkwiące w wodzie okazałe kępy paproci i traw.
Szlak prowadzi lasem wzdłuż rzeczki. O tej porze roku w lesie jest bardzo malowniczo. Ja uwielbiam tą trasę, jest tu spokój i cisza.
W pewnym momencie szlak wyprowadza nas na szosę, gdzie przy drodze znajdziemy opis i mapę szlaku. Dalej po przekroczeniu szosy udajemy się ścieżką w las gdzie czekają momentami niewielkie podjazdy. Tutaj po drodze napotkałam wielu grzybiarzy. Miejscami w lesie leżały dywany z liści.
Aby dojść do Cisowych Skał należy odbić w lewo z głównego szlaku i wspiąć się na wysoką górkę. Ja z racji tego, że miałam rower wybrałam wariant lżejszy i podeszłam do skał od dołu. A tam zostawiwszy rower pod drzewem, wspięłam się po stromym zboczu na skały.
Cisowe Skały to dwa blisko siebie położone wzgórza znajdujące się w Czyżówce, nieco na wschód od Elektrowni Siersza. Ze szczytu wzniesienia widać panoramę okolicy. Poniżej, w zalesionej dolinie Koziego Brodu rozciąga się zabudowa Czyżówki i Płok. Na wschodzie bieleje wieża sanktuarium Matki Boskiej Płockiej. Spoglądając na południe widzimy od wschodu wzniesienia wzgórz Dębno i Kamienna Góra. Horyzont zamyka położony opodal Psar rezerwat Ostra Góra. Na północy można czasami dostrzec zabudowę Olkusza.
Cisowe Skały znajdują się nieco na południe od szczytu i tworzą je wysokie do 4 metrów skałki zboczowe. Niektóre z nich są obalone bądź to siłami natury, bądź to ręką ludzką. Ślady po eksploatacji złóż galmanu i żelaza pod postacią zawalonych sztolni znajdziemy w buczynie na północnych stokach wzgórza.
Po wyjeździe z lasu wjechałam w zabudowania Czyżówki, udałam się w prawo by potem natrafić na czerwony szlak rowerowy, który doprowadził mnie do Ośrodka Rekreacyjnego " Kozibród" utworzonego przy Elektrowni w Sierszy.
Znajduje się on przy charakterystycznych kominach elektrowni, nad zbiornikiem wodnym potoku Kozi Bród. Ośrodek ten wykorzystując naturalne ukształtowanie terenu i kompleks leśno-wodny w połączeniu z małą architekturą tworzy doskonałe miejsce do rekreacji i wypoczynku. Kort tenisowy, boisko do siatkówki lub koszykówki, boisko do siatkowej piłki plażowej, kawiarnia, muszla koncertowa wraz z parkietem tanecznym, plac zabaw dla dzieci otoczone zielenią, kąpielisko strzeżone, wodny sprzęt rekreacyjny stwarzają atmosferę pozwalającą zarówno na aktywny jak i bierny wypoczynek.
Ponieważ ośrodek jest własnością elektrowni, wstęp na jego teren jest płatny ( 3zł ).
Poza sezonem letnim jest nieczynny.
Jednak o każdej porze roku można korzystać z uroków tego zakątka nie wchodząc na teren ośrodka. Ja osobiście bardzo często tam bywam:-)