DWA DNI ATRAKCJI W GÓRACH STOŁOWYCH.
Po wyciszającym spacerze dzieci namówiły nas na odwiedzenie Muzeum Zabawek. Nasze pociechy zobaczyły tu jakimi zabawkami bawili się kiedyś ich rodzice i dziadkowie. Dla nas dorosłych też była to wielka atrakcja, a miejsce to przywróciło nam wiele osobistych wspomnień z dzieciństwa. Intencją tego Muzeum jest ocalenie od zapomnienia i uświadomienie wszystkim jaką rolę w życiu każdego człowieka odgrywa zabawka. W "Bajce" zobaczyliśmy zabawki z XIX i XX wieku, między innymi zabawki z drewna, gliny, porcelany, żeliwa, blachy, cyny, itp. Zabawki ludowe, pamiątkowe, obrzędowe, teatralne oraz zabawki dla dorosłych - z pozytywką.
Niepowtarzalny klimat tego niezwykłego Muzeum Bajki przeniósł nas w świat dziecięcych marzeń i fantazji. "Bajka" to największe polskie muzeum zabawek. Powierzchnia ekspozycji wynosi 300m2.
Po bajkowych sceneriach pozwoliliśmy dzieciom trochę poszaleć w parku linowym. Znajduje się tu tor przeszkód, zawieszony na dorodnych świerkach, na wysokości od 6 do 12 metrów nad ziemią. Dwadzieścia jeden platform połączonych różnego rodzaju mostami linowymi, których pokonanie dostarcza bardzo wielu przyjemności i jest świetną zabawą szczególnie dla naszych milusińskich.
Po tych wygibasach udaliśmy się samochodem do pobliskiej Czermnej, gdzie zwiedzanie rozpoczęliśmy od Kaplicy Czaszek, najbardziej znanego i unikatowego dzieła kultury religijnej, z całą pewnością można powiedzieć iż jest to jedyny tego rodzaju zabytek w Polsce. Zlokalizowana koło kościoła parafialnego św. Bartłomieja. Jest to kaplica, której ściany i sklepienie wyłożono szczątkami - ludzkimi, prawdziwymi czaszkami i kośćmi. Znajduje się tutaj 3 tysiące czaszek, a dalsze 21 tysięcy jest w krypcie pod kaplicą. Ta wielka liczba ludzkich kości i czaszek została umieszczona w tej kaplicy celowo. Uczynił to Wacław Tomaszek, tamtejszy proboszcz, (z pochodzenia Czech) , człowiek, któremu rozmyślanie nad śmiercią zajęło prawie całe życie. Kaplica czaszek w Czermnej jest osobliwym symbolem przemijalności życia i śmierci, ciągle budzi refleksję nad ogromną kulturą religijną Ziemi Kłodzkiej.
Przestrzegam rodziców, aby zastanowili się czy ich pociechy powinny zobaczyć to miejsce.
Niedaleko , również w Czermnej odwiedziliśmy kolejną atrakcję, którą śmiało polecam dla całej rodziny "Szlak Ginących Zawodów" - tutaj każdy ma możliwość wykonania własnoręcznie talerzyka czy też kubka, z gliny na prawdziwym kole garncarskim. Atrakcją dla dzieci są strusie jedzące z ręki, kilkanaście gatunków bażantów, kurki i koguty ozdobne, oraz pawie.
Gospodarze obiektu zapraszają także na prawdziwy wiejski chleb, który posmarowany smalcem smakuje niebywale w cieniu zabytkowego, drewnianego wiatraka.
W Czermnej, przy ul. Kościuszki 101 odwiedziliśmy starą sudecką chałupę, gdzie mieści się w oryginalnej izbie mieszkalnej, ruchoma szopka.
Budował ją przez około 20 lat Franciszek Stephan, pochodzenia czeskiego. Urodził się w Czermnej w 1881 roku. Gdy miał 15 lat zaczął wykonywać szopkę z drewna lipowego za pomocą scyzoryka. Pracował dorywczo, a na swoją pasję wykorzystywał każdą wolną chwilę i zimowe wieczory, dopiero po 20 latach żmudnej i precyzyjnej pracy tj. w 1924 r. osiągnął zamierzony cel, zbudował szopkę. Wykonał 250 figurek, które były poruszane ręcznie. Dopiero w 1927 roku po podłączeniu prądu szopka została uruchomiona elektrycznie.
Pan Franciszek wykonał szopkę wyłącznie dla siebie. Początkowo odwiedzali ją jedynie sąsiedzi oraz nieliczni goście przyjezdni.
W chwili obecnej ruchoma szopka jest zwiedzana przez turystów z całego świata.
Z Czermnej skierowaliśmy się do „ Muzeum Kultury Ludowej Pogórza Sudeckiego”. Obiekt ten położony jest na malowniczym zboczu w wiejskiej dzielnicy Kudowy Zdroju – Pstrążnej. Zobaczyliśmy tam zabytkowe budowle drewnianej architektury ludowej pogórza sudeckiego wraz ze starymi meblami i sprzętami gospodarskimi z XVIII, XIX i początków XX w. Poznawaliśmy dzieje Ziemi Kłodzkiej i pogórza sudeckiego. Zwiedzając zabytkowe domy z ich oryginalnym wyposażeniem. Spacer po stoku skansenu z pięknymi widokami był dla nas przyjemnością i relaksem. Gratisowy poczęstunek pozostał miłym wspomnieniem 🙂
Muzeum - Skansen znajduje się 6 km od centrum Kudowy Zdroju, przez Czermną, drogą asfaltową do Pstrążnej
Nasz następny przystanek znalazł się nieopodal Kudowy, w Jarkowie gdzie znajduje się bardzo ciekawa atrakcja, którą nazwano „Ogrodem Japońskim”, gdy nacieszyliśmy nasze oczy przepięknymi widokami przeróżnej ciekawie zaaranżowanej roślinności z całego świata udaliśmy się do Kudowy, a potem pojechaliśmy w kierunku Brzozowa. Po kilku kilometrach za stawami hodowlanymi odbiliśmy w lewo i drogą najpierw asfaltową , a potem szutrową dojechaliśmy do miejsca gdzie znajduje się „Źródełko Maryi”.
W Zielonej Dolinie do której prowadzi niebieski szlak z Kudowy Zdrój, znajduje się urzekająca kapliczka z 1883 r. Poniżej kaplicy wypływa źródełko, którego wody uważane są przez mieszkańców Kudowy Zdrój i kuracjuszy za lecznicze. Miejsce to, dzięki przepięknemu położeniu wśród świerkowego lasu oraz walorom smakowym wody cieszy się dużą popularnością wśród mieszkańców miasta, kuracjuszy i turystów.
Następnego dnia postanowiliśmy wybrać się na Szczeliniec Wielki, który jest najwyższym (919m) szczytem Gór Stołowych i zarazem ich najatrakcyjniejszym i najczęściej odwiedzanym miejscem. Tworzy go stoliwo o wymiarach 600 na 300 m, górujące około 150 metrów nad Karłowem, który stanowi najdogodniejszy punkt wyjścia na szczyt.
Szczeliniec Wielki z daleka wygląda na masyw o rozległym płaskim wierzchołku i prawie pionowych zboczach, stąd też zapewne wywodzą się dawne nazwy góry. A w rzeczywistości zbocza opadają prawie ze wszystkich stron skalnymi murami o wysokości do 60 m zaś cały rozległy wierzchołek jest bardzo gęsto spękany. Cały masyw jest zbudowany z kredowych piaskowców ciosowych o zwiększonej odporności na wietrzenie w stosunku do niżej leżących piaskowców marglistych. Spękanie ławicy piaskowców ciosowych utworzyło największe w Polsce "skalne miasto". Na trzech poziomach spotykamy niezliczone skały o fantazyjnych kształtach. W większości każda skała i skałka posiada własną nazwę, nawiązującą do jej kształtu, np. Wielbłąd, Słoń, Wiewiórka, Głowa Księżniczki Emilki. Niektóre skały są wizytówką, wręcz symbolem tych gór jak np. Małpolud (Mamut). Kulminację stoliwa stanowi Fotel Liczyrzepy, służący jako punkt widokowy. Z kilku punktów na krawędzi dolnego poziomu stoliwa Szczelińca Wielkiego roztaczają się wspaniałe widoki obejmujące większość pasm górskich polskich i czeskich Sudetów. Panoramy te są zaliczane do najpiękniejszych w polskich górach.
Na Szczeliniec można dojść żółtym szlakiem z Karłowa (45 min) lub z Pasterki (1 godz.) oraz niebieskim z Radkowa (3 godz. 30 min). W 2000 r. trasę na Szczelińcu skorygowano i zbudowano nowe schody, którymi schodzi się nad Karłów. Turyści wspinający się tu z Pasterki muszą zejść nad Karłów i dopiero sprzed budek w lesie mogą wrócić do parkingu nad Pasterką szlakiem niebieskim (30 min).
Na koniec naszej przygody z górami stołowymi udaliśmy się jeszcze na "Błędne Skały", które są niepowtarzalnym skalnym labiryntem obejmującym grzbiet Skalniaka (915 m n.p.m.) wyrzeźbiony w górno-kredowych piaskowcach ciosowych przez wodę i wiatry, wykorzystujące niejednakową ich odporność na wietrzenie.
Odwiedzone "Błędne Skały" znajdują się w Parku Narodowym Gór Stołowych. Powstałe bloki skalne tworzą tu kilkusetmetrową trasę turystyczną o niepowtarzalnym uroku, którą zwiedzający często muszą się przeciskać pomiędzy skałami i wąskimi szczelinami. Wysokość korytarzy waha się w granicach 6-8 m, szerokość jest różna - miejscami wynosi tylko kilkadziesiąt centymetrów. Nawet podczas deszczu przechodzi się znaczny odcinek drogi pod skalnymi parasolami. Ta forma wietrzenia nie ma żadnego odpowiednika w Polsce.
Przejście "labiryntu" zajmuje ok. 35 minut. Wstęp: 4-2 zł, podchodząc szlakiem zielonym od Pasterki, bądź czerwonym od Skalniaka trafia się do labiryntu z pominięciem kasy.
