Brzegiem Warty do Mstowa i dalej...
Jadę MPK do dzielnicy Mirów. Następnie wzdłuż Warty idę do Mstowa.
Mirów jest dzielnicą Częstochowy położoną we wschodniej części miasta, na prawym brzegu Warty w pobliżu jej malowniczego przełomu. Znajduje się tutaj bliżej nieznana fortyfikacja wzmiankowana na 1555 rok. Znana obecnie w okolicy jako Skała Balika, wznosi się na lewym brzegu Warty, w odległości około 550 m na północny wschód od mostu na rzece, łączącego Jaskrów z Mirowem. Skała ta jest wapiennym ostańcem, tworzącym rodzaj niewielkiego cypla, wyodrębnionego ze skarpy wysokiego brzegu doliny Warty. Pionowe ściany wapiennego ostańca zapewniają jej niedostępność z dołu, a dostęp od strony szczytu wzniesienia mógł być łatwo odcięty sztucznymi umocnieniami. Wznosząca się na wysokość ponad 20 m nad poziomem Warty, Skała Balika jest doskonałym punktem widokowym, a przy tym odznacza się ciekawym naturalnym ukształtowaniem.
Mstów - wieś 12 km na wschód od Częstochowy, nad Wartą. W Mstowie znajduje się Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i klasztor Kanoników Regularnych Laterańskich. Kościół Wniebowzięcia NMP w Mstowie powstał w XII w. Obecny późnobarokowy wygląd kościoła typu bazylikowego pochodzi z XVII - XVIII w. Posiada szeroką fasadę zachodnią ozdobioną dwiema niskimi wieżami, które na przełomie XIX i XX w. zostały podwyższone.
Wyposażenie wnętrza pochodzi głównie z XVIII w. Spośród jedenastu ołtarzy na większą uwagę zasługują trzy: główny - późnobarokowy, wzorowany na ołtarzu jasnogórskim i dwa boczne rokokowe stojące w środkowych przęsłach nawy. W stylu rokokowym jest też chór muzyczny. Do zakrystii prowadzą piękne okute drzwi z XV w. Z zakrystii do skarbca prowadzi również gotycki portal z XV w. Dawny budynek klasztorny powstał pierwotnie w okresie lokacji kościoła w XIII w. Największą wartość przedstawia późnogotyckie pd. wsch. skrzydło pochodzące z 2 poł. XV w., w którym zachowały się nieliczne fragmenty z okresu fundacji w 1220r. Budynek posiada jedno piętro i charakteryzuje się grubymi murami i małymi oknami. Ciekawa jest również niska sklepiona sień, w której mieszczą się ozdobne schody i zakamarki. Na uwagę zasługuje również dawny kapitularz, którego zrekonstruowane sklepienie krzyżowe wsparte jest na grubym czworobocznym filarze. Do kapitularza prowadziło dawniej wejście ozdobione pięknym późnogotyckim portalem z pocz. XVI w. zdobionego na nadprożu laskowaniem i motywem liści. Później portal ten przeniesiono na zewnątrz budynku do środkowego skrzydła, gdzie znajduje się obecnie. Do kapitularza przylegają dwa karceresy przeznaczone dawniej dla odbywających karę zakonników i poddanych klasztoru. Część klasztoru jest podpiwniczona gotyckimi, obszernymi piwnicami, w tym jedna wsparta jest na filarze. Na I piętrze znajdowała się m.in. biblioteka i oratorium nad zakrystią. Skrzydło środkowe klasztoru jest nowsze chociaż zasadniczo również gotyckie. Do ciekawostek jego zaliczyć należy 4 portale późnogotyckie zachowane w piwnicach. Skrzydło północne klasztoru pochodzi dopiero z XVIII w. Całość założenia miała charakter warowny o czym świadczą mury obronne z basztami. Obecny ich stan po częściowym zniszczeniu w 1914r. został częściowo zrekonstruowany. Z dziesięciu dawnych baszt ze strzelnicami odtworzono dziewięć. Do pd. boku przylega czworoboczna dzwonnica, która stanowiła niegdyś bramę główną. Świadczy o tym zamurowana obecnie brama wjazdowa. Po obu jej stronach wznoszą się dwie baszty okrągłe u podstawy i ośmioboczne u góry. Okrągłe baszty znajdują się również w czterech narożnikach muru. Dodatkowo dwie broniły wschodniego odcinka murów. Dziesiąta baszta, po której pozostały obecnie tylko ślady broniła klasztoru od strony pn. Niezależnie od głównej bramy, we wschodniej części murów istniała jeszcze jedna brama osłaniana niegdyś przez ogień armat. Obecnie jest ona również zamurowana. W pd.-wsch. narożniku murów widać barokowy ceglany budynek dawnej wartowni, w którym znajdują się dwie zewnętrzne półkolumny ujmujące zamurowaną obecnie dawną bramę gospodarczą.
Inna atrakcja Mstowa to Zespół starych stodół. Na północnym zboczu Góry Ścięgna w Mstowie zachowały się drewniane stodoły postawione na kamiennych podmurówkach. Po drugiej stronie Warty wytyczono ścieżkę spacerową Skała Miłosna. Malownicze miejsce z ciekawą legendą. Według niej Skała Miłosna to zaklęta para zakochanych, a źródło posiada właściwości lecznicze.
Gmina Mstów, położona na północny wschód od Częstochowy, należy dziś administracyjnie do województwa śląskiego, w skład którego wchodziła centralna i północna część Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej czyli wyżyn: Częstochowska i Wieluńska. Charakterystycznym elementem krajobrazu Wyżyny Częstochowskiej są wzgórza wapienne, często ukształtowane w postaci skalic, kop, iglic, kominów i grzebieni skalnych. Zespoły skałek możemy obserwować także na terenie gminy Mstów, której około 60% należy do Jurajskiego Parku Krajobrazowego, bądź stanowi jego bezpośrednią otulinę. Poszczególne zespoły skalne lub pojedyncze wzniesienia z terenu Jurajskiego Parku Krajobrazowego, poprzecinane są zapiaszczonymi, bezwodnymi dolinami, bądź stosunkowo nielicznymi tu potokami i rzekami. Rzeka Warta rozcina płytę jurajską na wschód od Częstochowy. Przełom Warty w okolicy Mstowa jest jednym z największych rozcięć erozyjnych na Wyżynie Krakowsko-Wieluńskiej.
Teraz szlak prowadzi na Przeprośną Górkę przez wieś Siedlec.
Przeprośna Górka pod Częstochową dla wielu jest ostatnim etapem pielgrzymowania i pierwszym miejscem, z którego mogą dostrzec cel wędrówki - Jasną Górę. Obecnie wykańczane jest wnętrze górnej świątyni pierwszego w Polsce sanktuarium Ojca Pio. Czynna jest dolna kaplica, w której znajdują się figura oraz relikwie Św. o. Pio. Świątynię otacza pięknie wkomponowana w krajobraz tego miejsca Droga Krzyżowa, zaprojektowana przez artystę rzeźbiarza Szymona Wypycha. Elementem łączącym wszystkie stacje jest Pismo Święte, stanowiące tło dla postaci Chrystusa przeżywającego kolejne etapy męki. Każdej stacji towarzyszy figura Św. Ojca Pio. W planach, jest wybudowanie domu rekolekcyjnego i pustelni, aby było to miejsce wyciszenia, kontemplacji, modlitwy i pojednania, na co swym życiem zwracał uwagę Św. Ojciec Pio.
Grodzisko „Gąszczyk” to grodzisko podkowiaste typu wyżynnego w formie ufortyfikowanego cypla wysoczyzny, odciętego od zaplecza podwójną linią wałów i fos oraz naturalnymi jarami; usytuowane na wysokim wzgórzu nad przełomem Warty; pozostałość osad obronnych z okresu wczesnego średniowiecza i przypuszczalnie z czasów kultury łużyckiej Grodzisko „Gąszczyk” ma formę nieregularnego czworoboku o powierzchni 0,98 ha, stanowiącego szczytową platformę wyniosłego, skalistego cypla wysoczyzny, usytuowanego w zakolu Warty, której dolina tworzy w tym miejscu malowniczy przełom wśród ciągnących się po obu stronach rzeki wysokich wzniesień. Pochylony ku krańcowi cypla majdan grodziska jest od północy i wschodu obwiedziony podwójną linią wałów zbudowanych z kamienia i glinki lessowej oraz fos, ze śladami bramy z pogłębioną fosą we wschodnim narożniku założenia. Zewnętrzna fosa tworzy jedną całość z głębokimi jarami, oddzielającymi teren grodziska od reszty wzniesienia. Na pozostałych odcinkach gród posiadał naturalne zabezpieczenie w postaci stromych stoków wzgórza, opadających ku rozległym mokradłom w dolinie Warty. Pierwotnie istniała tylko jedna linia obwałowań, której pozostałością jest wewnętrzny wał grodziska. Dolne partie tego wału uważa się za pozostałość umocnień osady obronnej z czasów kultury łużyckiej (nie da się jednak całkowicie wykluczyć możliwości ich pochodzenia dopiero z okresu wczesnego średniowiecza). We wczesnym średniowieczu wał ten został nadbudowany do wysokości około 1,60 m i poszerzony w kierunku majdanu do szerokości około 7,50 m. W tej też fazie zbudowano przed wałem wewnętrznym oddzielony od niego fosą niższy wał zewnętrzny. Wały zostały zbudowane z dużych kamieni wapiennych, zespojonych ze sobą mieszaniną ziemi i glinki lessowej. Wał wewnętrzny, w swojej najwcześniejszej fazie, posiadał po stronie zewnętrznej oblicowanie podstawy w formie konstrukcji z kamienia wapiennego. Osadnictwo na terenie grodu – zarówno łużyckie, jak i wczesnośredniowieczne – koncentrowało się w sąsiedztwie wału, w odległości 1,50 m od jego podstawy. Wnętrze grodu było raczej nie zabudowane, co miało wpływ na większe bezpieczeństwo mieszkańców w przypadku ataku wroga. Grodzisko „Gąszczyk” stanowi przykład znakomitego wykorzystania obronnych elementów środowiska naturalnego o charakterze zarówno wyżynnym jak i nizinnym: naturalną obronę grodu stanowiły zarówno strome i wysokie stoki wzgórza z przecinającymi je jarami, jak i położone u stóp wzniesienia nadrzeczne mokradła. Usytuowanie grodu na dużej wysokości, bezpośrednio nad doliną Warty, zapewniało możliwość stałej obserwacji i kontrolowania biegu rzeki na długim odcinku od dzisiejszej Częstochowy aż po przełom w rejonie Mstowa.
Mijam stadninę koni w Mirowie i jadę do domu MZK.
A tak reklamuje się stadnina koni w Mirowie.
„ Witam na stronie stadniny koni w Mirowie. Oferujemy expresowe kursy dla osób chcących uprawiać ten wspaniały sport oraz jazdy z tymi zaawansowanymi. Ze względu na wyjątkowo łagodny charakter naszych koni wszystkie jazdy prowadzone są w terenie , nie ma potrzeby bez sensownej jazdy w kółko, można od razu cieszyć się z bliskości przyrody jaką daje jazda konna”.
