Przechadzka Traktem Królewsko-Cesarskim w Poznaniu
Ze Śródeckiego rynku wychodzimy ulicą Ostrówek, który z kolei był niegdyś najmniejszym miastem Korony. Przemierzamy Cybinę mostem Jordana. Jesteśmy na Ostrowie Tumskim, będącym w X w. jednym z głównych grodów państwa Polan. To tu prawdopodobnie w 966 r. miał miejsce Chrzest Polski. Tu znajdują się także najstarsze zabytki miasta. Z mostu Jordana doskonale widoczna jest Katedra. Jej początki sięgają 968 r., kiedy to w Poznaniu utworzono pierwsze na ziemiach polskich biskupstwo. Katedra jest najstarszą nekropolią władców polskich. W Złotej Kaplicy znajduje się mauzoleum Mieszka I i Bolesława Chrobrego. Pochowani są tu także inni władcy z dynastii Piastów: Mieszko II, Kazimierz Odnowiciel, Władysław Odonic, Przemysł I, Bolesław Pobożny, Przemysł II. Zaledwie kilkadziesiąt metrów przed wejściem do Katedry znajduje się Kościół Najświętszej Maryi Panny in Summo. Ten wyjątkowy w swym kształcie kościół stoi na miejscu kaplicy grodowej, wzniesionej ok. 965 r. przez Dobrawę, żonę Mieszka I. Pod kościołem odkryto pozostałości wczesnopiastowskiego pałacu pierwszych władców Polski tzw. palatium. Ważnym obiektem, który zobaczymy po minięciu Kościoła NMP jest Psałteria – budynek z początków XVI w. zamieszkiwany dawniej przez 12 kapłanów, zobowiązanych do śpiewania psalmów w katedrze. Wchodzimy do tunelu, który przeprowadzi nas przez ruchliwą ulicę Prymasa S. Wyszyńskiego. Następnie przekraczamy most Chrobrego. Za mostem skręcamy w lewo.
Wchodzimy w ulicę Chwaliszewo, która była niegdyś częścią położonego na wyspie wśród rozlewisk Warty odrębnego miasta. Mijamy ulicę Garbary i ulicą Wielką – w przeszłości najbardziej reprezentacyjną ulicą Poznania – wychodzimy na Stary Rynek. Uwagę przyciąga renesansowy ratusz, zaprojektowany przez Jana Baptystę Quadro. Codziennie w południe na ratuszowej wieży ukazują się dwa blaszane koziołki, które poruszane mechanizmem zegarowym trykają się rogami. Na Rynku warto zatrzymać się na dłuższą chwilę. Obok ratusza jest wiele innych interesujących obiektów jak domki budnicze, budynek wagi miejskiej, jedyne w Polsce Muzeum Instrumentów Muzycznych, pałac Działyńskich, Mielżyńskich. W każdym z czterech narożników rynku znajduje się fontanna – najsłynniejsza z nich to fontanna Prozerpiny. W kamienicy pod numerem 59/60 mieści się Centrum Informacji Turystycznej. Nieopodal Starego Rynku znajduje się dawne Kolegium Jezuickie – w będącym dziś siedzibą władz miejskich budynku, kilka razy gościł Napoleon Bonaparte. Podczas pierwszej wizyty w Poznaniu, stamtąd dowodził swoją armią, czyniąc Poznań na kilka tygodni stolicą Europy.
Ze Starego Rynku wchodzimy w ulicę I. Paderewskiego. Po przejściu kilkudziesięciu metrów po prawej stronie naszym oczom ukazuje się dawny Zamek Królewski na wzgórzu Przemysła, którego skromna bryła jest wynikiem wielu wojen i pożarów. Budowę zamku rozpoczął książę wielkopolski Przemysł I. Po zakończeniu budowy za panowania Kazimierza Wielkiego, była to prawdopodobnie największa budowla świecka w kraju. Po lewej stronie ulicy I. Paderewskiego znajduje się Hotel Bazar. Budynek hotelu w czasach zaboru pruskiego stał się ośrodkiem polskiego życia społecznego, gospodarczego i towarzyskiego. Z jego nieistniejącego już balkonu w 1918 r. miało miejsce słynne przemówienie Ignacego Paderewskiego, będące iskrą wzniecającą powstanie wielkopolskie. Skutkiem zwycięskiego powstania było włączenie Wielkopolski do odradzającego się po pierwszej wojnie światowej państwa polskiego. Po prawej stronie ulicy Paderewskiego, naprzeciwko Bazaru znajduje się budynek Muzeum Narodowego.
Plac naprzeciwko muzeum to plac Wolności, jeden z większych i najbardziej ruchliwych placów miasta. W północnej stronie placu znajduje się klasycystyczny gmach Biblioteki Raczyńskich. Od strony zachodniej plac Wolności zamyka Arkadia, dawniejszy Teatr Miejski. Dalej idziemy prosto ulicą 27 Grudnia. Znajdują się tu dwa godne uwagi obiekty: Teatr Polski, którego gmach został wzniesiony w okresie zaboru pruskiego ze składek publicznych. Na fasadzie znajduje się napis „Naród sobie”. Następnie przed sobą widzimy budynek domu towarowego „Okrąglak” – uznanego w 2006 roku przez jury nagrody im. Jana Baptysty Quadro za najpiękniejszy poznański budynek powstały w drugiej połowie XX w. Dalej idziemy ulicą A. Fredry. Po prawej stronie zobaczymy Kościół Najświętszego Zbawiciela, który jest jednym z najciekawszych dzieł architektury neogotyckiej w Polsce, a zaraz za nim, po przejściu przez ulicę Kościuszki – Collegium Maius, dawny budynek pruskiej Komisji Kolonizacyjnej – obecnie wykorzystywany przez dwie wyższe uczelnie: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza i Uniwersytet Medyczny. Po drugiej stronie ulicy A. Fredry znajduje się monumentalny gmach zamku cesarskiego, wybudowanego jako rezydencja cesarza Wilhelma II, który na zamku był tylko dwa razy... Należy wspomnieć, że jest to ostatnia rezydencja monarsza wybudowana w Europie. Obecnie w dawnym zamku swoją siedzibę ma Centrum Kultury Zamek.
Zamek jest głównym akcentem dawnej dzielnicy zamkowej, gdzie XIX w. mieściły się najważniejsze niemieckie urzędy. Naprzeciwko widzimy park, w którego bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się plac A. Mickiewicza, stoją tam pomniki: wieszcza i pomnik Poznańskiego Czerwca 1956 r. który upamiętnia pierwszy w Polsce protest przeciwko władzom komunistycznym. Przy placu mieści się Collegium Minus – siedziba rektoratu Uniwersytetu Adama Mickiewicza. Przy skrzyżowaniu ul. A. Fredry z Alejami Niepodległości znajduje się Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki z charakterystyczną rzeźbą Pegaza na naczółku.
Przechodzimy przez Most Teatralny i idziemy prosto ulicą Dąbrowskiego. Znajdujemy się na Jeżycach. Jest to dawna wieś służebna, do miasta włączona w 1900r. Najstarszą część dzielnicy stanowią okolice ul. Kościelnej, gdzie jeszcze dziś w zapomnianych zakątkach możemy zobaczyć wiejskie zagrody. Tutaj możemy obejrzeć wiele secesyjnych kamienic z początków XX wieku. Szczególnie bogaty wystrój uzyskały kamienice przy ulicy Roosevelta, które nawiązywały do najnowocześniejszych w owym czasie założeń mieszkaniowych Berlina. Jedna z nich – kamienica przy ul. Roosevelta 5 uzyskała rozgłos dzięki cyklowi książek dla młodzieży autorstwa Małgorzaty Musierowicz pt. „Jeżycjada”. Bohaterowie cyklu – rodzina Borejków, zamieszkuje tę właśnie, przedwojenną kamienicę. Na początku ul. Dąbrowskiego znajduje się budynek Teatru Nowego im. Tadeusza Łomnickiego. Teatr jest uważany za jedną z najlepszych scen w kraju. Idąc dalej zobaczymy zespół kamienic secesyjnych i szachulcowych. Idziemy cały czas prosto aż do ulicy Kościelnej, którą zauważymy po prawej stronie. Znajduje się tam Kościół Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana, który jest ostatnim obiektem na Trakcie Królewsko-Cesarskim.
Mam nadzieję, że udało mi się zaprosić państwa na Trakt Królewsko-Cesarski w Poznaniu, mieście gdzie powstała Polska.
