Zamek Leśnica
W zamku znajduje się centrum kultury odbywają się tu liczne imrezy plenerowe dookoła zamku piękny park z ciekawym drzewostanem.
HISTORIA ZAMKU LEŚNICKIEGO.
Najprawdopodobniej już w 1132 r. powstał w Leśnicy pierwszy zamek, będący siedzibą książęcą. Zmarł tu 7 grudnia 1201 r. Bolesław Wysoki, książę śląski, protoplasta linii książąt wrocławskich panujących na tym terenie do 1335 r. Dwór leśnicki był w tym czasie często odwiedzaną rezydencją książęcą: przebywali tu Henryk Brodaty, jego żona Jadwiga (św. Jadwiga Śląska), Henryk Pobożny. Po śmierci ostatniego przedstawiciela dynastii Piastów wrocławskich, Henryka VI, w 1335 r. dobra leśnickie przeszły do Korony Czeskiej.
Ich nowy właściciel, król Czech Jan Luksemburski, sprzedał w 1339 r. Leśnicę wraz z dworem mieszczaninowi wrocławskiemu Gysko de Reste za 300 praskich groszy.
Od tej pory zaczęła się blisko 700. letnia historia licznych zmian właścicieli zamku w Leśnicy. Już w XIV w. majątek leśnicki wraz z dworem należał do kilku patrycjuszowskich rodów wrocławskich. Początkowo stanowił własność braci von Sitten, od 1348 r. należał do Petera Riegera, po czym przejęty został przez Otto von der Neisse, a w latach 1377-1399 zarządzał nim Nikolaus Klettendorf.
W 1412 r. w posiadanie Leśnicy wszedł Michael Banke, który osiem lat później otrzymał zgodę na budowę zamku w miejsce dotychczasowej zabudowy. Nie wiadomo czy zamierzenie zostało zrealizowane bowiem już w 1428 r. wojska husyckie zniszczyły Leśnicę, zaś w 1459 r. siedzibę spalili wrocławscy mieszczanie z obawy przed możliwością opanowania jej przez husyckiego króla Jerzego z Podiebradu.
W latach 1494 - 1641 zamek stał się własnością rodu von Hörnig. Przedstawiciel tej rodziny, Heinrich von Hörnig, w 1610 r. wybudował nowe, ufortyfikowane założenie. Urządzoną z przepychem siedzibę rodu odwiedził w 1611 r. król czeski Maciej II (od 1612 r. cesarz niemiecki).
Wojna 30. letnia tocząca się w latach 1618-1648, również na ziemiach śląskich, doprowadziła w 1633 r. do zniszczenia niedawno ukończonej budowli.
Po wojnie, w 1651 r., Leśnicę kupił starosta śląski Horatius von Forno. W rękach rodziny von Forno zamek leśnicki pozostawał, z krótką przerwą na początku XVIII w., do 1733 r., kiedy został sprzedany wrocławskiemu zakonowi Krzyżowców z czerwoną gwiazdą (ich wrocławską siedzibą był budynek przy ul. Szewskiej mieszczący dziś zbiory Ossolineum). Zamek leśnicki został przez krzyżowców przebudowany na okazałą barokową budowlę. W tym też czasie na placu przy trakcie prowadzącym do Środy Śląskiej (ob. plac Świętojański) został ustawiony pomnik Jana Nepomucena i Matki Boskiej.
Po zajęciu Śląska przez Prusy w 1742 r. zakon sprzedał pałac baronowi Ferdinandowi von Mudrach. W 1761 r. stał się własnością rodziny von Maltzan, pozostając w ich rękach do1836 r. W 1837 r. utworzono ordynację z dóbr Leśnicy, Mokrego i Ratynia, należącą do rodziny von Wylich und Lottum, która zarządzała nią do 1945 r. Ostatnim ordynatem i właścicielem zamku był baron Ludolf von Weltheim-Lottum.
W czasie działań wojennych na terenie Dolnego Śląska w 1945 r. pałac nie uległ zniszczeniu.
W 1958 r. zabezpieczono budowlę, a w latach 1959-1963 przeprowadzono prace adaptacyjne pałacu na potrzeby domu kultury. W 1962 r. obiekt został wpisany do rejestru zabytków m. Wrocławia. Po 1974 r. przeprowadzono adaptację piwnic i kazamatów, a w 1995 r. remont elewacji budynku. Obecnie w pomieszczeniach zamku leśnickiego znajduje się siedziba Centrum Kultury "Zamek".
Na przestrzeni swoich blisko 900. letnich dziejów zamek gościł licznych przedstawicieli rodów królewskich, książęcych, osobistości znane z kart historii. Obok ważnych dla dziejów Śląska i Polski postaci jak Bolesław Wysoki, Henryk Brodaty i jego żona Jadwiga, Henryk Pobożny, przebywał tu w 1348 r. król czeski i niemiecki (późniejszy cesarz) Karol IV, w 1563 r. Maksymilian II (w latach 1564-1576 cesarz), a w r. 1611 wspomniany już Maciej II. Przed bitwą pod Lutynią w 1757 r. pałac stał się kwaterą, dowództwa wojsk austriackich z ks. Karolem Lotaryńskim na czele, zaś po bitwie (5 grudnia) przebywał tu król pruski Fryderyk II, który wracał do tego miejsca jeszcze kilkakrotnie. W dobie napoleońskiej, podczas oblężenia Wrocławia (1806/7), w zamku kwatero¬wały wojska francuskie i bawarskie, w 1808 r. mieszkał tu ks. Hiero¬nim Bonaparte, a w 1813 r. marszałek Michel Ney.
