Wambierzyce - Sanktuarium p.w. Nawiedzenia NMP.
Dzisiaj odwiedzamy również Sanktuarium w Wambierzycach.
Wambierzyce to wieś o zabudowie przypominającej miasteczko, zwana są śląskim Jeruzalem.
Powstanie w tym miejscu sanktuarium maryjnego związane jest z XII. wiecznym przekazem jakoby niewidomy Jan z Ratna ( Rzeszewa ) w tym miejscu dzieki modlitwie odzyskał wzrok, a jego oczom miała ukazać się postać Matki Bożej.
Wambierzyce, ważne sanktuarium maryjne na Dolnym Śląsku stopniowo przekształcały się w centrum pielgrzymkowe. W kolejnych wiekach przybywali tu pątnicy z całego Śląska, Czech a nawet Austrii. W latach 1715 – 1720 wybudowano w miejscu drewnianej kaplicy z 1263, kościół. W ołtarzu głównym z 1725 r. centralne miejsce zajmuje cudowna figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem Królowej Rodzin, datowana na XIV wiek (inne źródła XIII wiek) wykonana z drewna lipowego. W 1936 kościołowi nadano tytuł bazyliki mniejszej.
To co najbardziej rzuca się w oczy to wspaniałe schody prowadzące do sanktuarium. Do Bazyliki p.w. Nawiedzenia NMP prowadzi 57 schodów o symbolicznym znaczeniu: 9 (liczba chórów anielskich) + 33 (wiek Chrystusa w chwili ukrzyżowania) + 15 (wiek Marii w chwili poczęcia Chrystusa).
Wspaniałą fasadę u szczytu monumentalnych schodów iluminuje od początku XX w. 1390 żarówek. Założone na planie centralnym, wnętrze otaczają wspomniane obejścia z galerią obrazów wotywnych z XVIII w. i wejściami do części kaplic kalwaryjskich. Szczególne wrażenie robi grób Marii w przyziemiu świątyni, gdzie schodzi się po schodkach, by w mrocznym wnętrzu ujrzeć figurę "śpiącej" dziewicy z prawdziwymi włosami. Kościół jako taki olśniewa bogactwem barokowej ambony i przykuwa uwagę ołtarzem z malutką cudowną figurką.
Za świątynią jest kalwaria. Z inicjatywy Daniela Osterberga – w tym czasie właściciela Wambierzyc – od końca XVII do XIX wieku powstała kalwaria z około 100 kaplicami i kapliczkami oraz 12 bramami. Płynący przez wieś strumień nosi nazwę Cedron, nazwy okolicznych wzgórz nawiązują do tematyki biblijnej (Tabor, Syjon, Horeb itp). Odnosi się to w swojej symbolice do Jerozolimy z czasów, kiedy żył Chrystus i sprawia, że miejscowość, będąc od XII wieku ośrodkiem kultu maryjnego, jest odwiedzana przez liczne pielgrzymki oraz turystów.
Trzeba zobaczyć też ruchomą szopkę z 1882 roku z ponad 800 figurkami, z czego 300 jest ruchomych. Wykonana została przez miejscowego zegarmistrza( inne żródła podają –cieślę ) Longinusa Wittiga.
