Zamek Tropsztyn - Średniowieczna Warownia

" Serce i potok daremnie ostrzegać ..."  Adam Mickiewicz

Z zamkiem Tropsztyn wiąże się ciekawa legenda . Mówi ona , że na tym zamku ukryty jest wielki skarb Inków. Nie wiadamo czy to jest prawda . Choć w legendach ukryte jest zawsze ziarnko prawdy . Zamek leży na przepięknie zalesionym wzgórzu , z początku go niewidać . Dopiero gdy podjeżdża się bliżej możemy zobaczyć wieżę.

Zamek ten powstał w XIII w , otoczony bardzo grubym murem. Najpierw była wieża , do której systematycznie dobudowywano resztę pomieszczeń.

Jest wzmianka w dokumentach o pierwszych właścicielach zamku . Byli to Ośmiorogowie - Gierałtowie , niewiadomo jak długo budowla była w ich rękach . Wiadamo natomiast , że kolejnymi panami na zamku był ród Chebda . W jego władaniu budowla pozostawała do poł. XVI w . Potem sprzedali oni zamek Piotrowi Kmieciowi . Ten jednak szybko się go pozbył . Kolejni właściciele starali się go przebudować z różnym skutkiem . Przez kolejne lata i wieki ulegał zniszczeniu i popadał w ruinę . Nikt niewiedział , że tak budowla tam stoi , bo poszedł w zapomnienie . Gdy wybuchła I wojna światowa jego ruiny służyły za okopy.  Właściwie usłyszano o nim gdy kupił te piękne ruiny Andrzej Benesz . Był on wicemarszałkiem ówczesnego Sejmu . Twierdził , że jest potomkiem Inkaskiej księżniczki Uminy. Skarb ten jednak był obłożony klątwą. Tak naprawdę nigdy pewnie niedowiemy się czy pod zamkiem rzeczywiście jest skarb Inków .

Wg. tej legendy Inkowie w Tropsztynie złożyli tylko część swego skarbu . Poprzez Uminę - córkę Sebastiana Berzeviczy . Umina bojąc się o swój los ucieka z kraju Inków . zabierając ze sobą ów legendarny skarb. Miał on umorzliwić w przyszłości jej potomkom powrót na tron .

Jest tu pełno licznych rozpadlin i jam w których smiało można ukryć skarb .

Wiedzie do niego żwirowa alejka . Przechodząc przez bramę znalazłam się na niewielkim dziedzińcu .  Są na nim schody wiodące na wieżyczkę strażniczą . Wspinam się na nią skąd mam wspaniały widok na płynącą w dole rzekę. 

W tej pięknej budowli jest niewiele komnat . Jednak są wspaniale wyposażone i zostały pieczołowicie odresteurowane przez obecnego właściciela . 

Spacerując po nich wyobraźiłam sobie jak mogły wyglądać w czasach swojej dawnej świetnosci . Jacy ludzie tu mieszkali .

Zrobił na mnie wielkie wrażenie . Takie , że chciałabym zobaczyć ten zamek jeszcze raz.