Kotlina Kłodzka IV z Rodziną - 2009r

Ziemia Kłodzka - zapoznanie Rodziny z urokami tego regionu Polski.

A. Rynek w Dusznikach - prostokątny, mocno pochyły na którym artakcją jest ratusz z płaskorzeźbą patrona miasta św. Piotra, najstarsza, figura wotywna, pręgierz, wielokrotnie przebudowywana kamienica nr 14 z 1361 r.; kamienica królewska, w której mieszkał król Jan Kazimierz oraz ulica Mickiewicza prowadząca do rynku. Postawiono na niej ławeczki z wykutym na nich herbem miasta, a w bruku, którym wyłożona jest uliczka zamontowano oświetlenie dające po zmroku niezwykły efekt. Atrakcje w Zdroju:
- Park Zdrojowy - bukowo - kasztanowy park, którego zdobią liczne dywany kwiatowe, teatr dźwięku i światła - kolorowa fontanna oraz pozostałe dwie fontanny. Ciekawe są również ponadnaturalnych rozmiarów szyszki, orzechy itp. rzeźbione z drewna,

- Zabytkowy młyn papierniczy, jedyny tego typu w Polsce i jeden z kilku na świecie. Technika produkcji ręcznie czerpanego papieru była mocno strzeżoną tajemnicą. Mimo iż nie brakowało tu podstawowego czynnika wpływającego na dobrą jakość papieru - czystej wody, z powodu zbyt późnej decyzji o mechanizacji produkcji i problemów finansowych papiernię zamknięto, a na jej miejscu utworzono muzeum. Wznowiona w 1971 r. produkcja do dzisiaj pozwala również turystom zamówić kartki, papiery artystyczne zdobione,

- Dworek Chopina. Usytuowany w Parku Zdrojowym dom był miejscem spotkań towarzyskich od 1802 r. Odbywają się tu liczne koncerty zdrojowe, koncerty fortepianowe oraz przedstawienia teatralne.

B. Wyjazd do Bielic przez Stronie Śląskie :

- Bielice. Chata Cyborga to dom gościnny na końcu świata, w dolinie rozpiętej między Górami Bialskimi a Złotymi. Jedno z najdzikszych miejsc w Polsce doskonałe na krótszy i dłuższy pobyt o każdej porze roku. Magiczne miejsce, wymarzone dla ludzi pragnących oderwania się od cywilizacji i kłopotów dnia codziennego. Otaczające dolinę góry, przez które przebiegają szlaki piesze i rowerowe pokryte są pierwotnym lasem, w którym napotkamy liczną zwierzynę - jelenie, sarny, dziki, muflony, cietrzewie, głuszce. Polecamy, zatrzymaliśmy się na śniadanie, pięknie i cicho,

- Kowadło - kopulasty wierzchołek porastają młode świerki, gdzieniegdzie występują gnejsowe skałki. Ze szczytu można podziwiać widoki na Góry Złote i północną część Wysokiego Jesionika. Kowadło należy do Korony Gór Polski,

- Rudawiec - drugi co do wysokości szczytem Gór Bialskich. Wyższa od niego jest Travna Hora, a po polskiej stronie granicy jej drugorzędny wierzchołek - Postawna. Jednak przez żaden z wymienionych wierzchołków nie prowadzi znakowany szlak turystyczny dlatego też na liście Korony Gór Polski znalazł się Rudawiec, stając się w ten sposób reprezentantem małych, ale pięknych Gór Bialskich. Rudawiec położony jest w grzbiecie granicznym w południowej części gór. Rudawiec jest kulminacją rozległego, silnie urzeźbionego masywu, stanowiąc zwornik trzech grzbietów. Masyw Rudawca wydzielają: dolina potoku Bielawka od zachodu i północy, dolina Czarnego Potoku od północnego – wschodu i od południa głęboka dolina położona po czeskiej stronie Gór Bialskich. Północne i wschodnie zbocza góry porasta Puszcza Jaworowa, której najbardziej cenne fragmenty objęte są ochroną jako Rezerwat przyrody Puszcza Śnieżnej Białki.

C. Wambierzyce to niewielka miejscowość, należąca do gminy Radków, usytuowana malowniczo między trzema wzgórzami, w dolinie potoku Cedron u podnóża Gór Stołowych, oddalona o 21km na południowy zachód od Kłodzka. W centrum króluje barokowa bazylika z ukoronowaną w 1980 roku XIII wieczną figurką Wambierzyckiej Królowej Rodzin. Wambierzyckie Sanktuarium Maryjne zwane Dolnośląską Jerozolimą, czyli bazylika, Kalwaria z 74 kaplicami oraz ruchoma szopka, stanowi prawdziwą perłę wśród zabytków Ziemi Kłodzkiej.

Skansen, Muzeum i Mini - ZOO zostało założone przez właściciela tamtejszego gospodarstwa Mariana Gancarskiego, który zbierał przedmioty użytkowe i narzędzia używane przez okolicznych mieszkańców od XVIII w. do lat 70-tych XX w. Ekspozycja została podzielona na kilkanaście działów, wśród których znajduje się m.in. zbiór żelazek, wystawa maszyn i urządzeń rolniczych, wyposażenie domostw i warsztatów, rzeźby, wystawa minerałów, ekspozycja poświęcona dawnemu szkolnictwu, rekonstrukcja chodnika górniczego, także zbiory starych monet i banknotów. W zwierzyńcu można zobaczyć m.in. jelenia, daniele, sarny, strusie, dziki, bażanty, kozy, nutrie ryby w oczkach wodnych.

D. Szczelinie Wielki - jest najwyższym i najatrakcyjniejszym szczytem Gór Stołowych. Z daleka przypomina wysoki klocek o prawie pionowych ścianach i płaskim wierzchołku. Na miejscu okazuje się, że zbocza to skalny 60 metrowy mur, na którego szczyt prowadzą schody o 665 stopniach. Fantazyjnym kształtom skałek położonych na trzech różnych poziomach nadano określone nazwy: Mamut, Słoń, Wielbłąd, Wiewiórka, głowa Księżniczki Emilki. Na nich, pomiędzy nimi, w najdziwniejszych miejscach zwracają uwagę często zdeformowane kształty świerka, brzozy, buka, jarzębiny. W niektórych z głębokich spękaniach i szczelin: Czyściec, Diabelska Kuchnia czy 30 metrowe Piekło latem leży śnieg. Na najwyższym punkcie Szczelińca Wielkiego - Fotel Liczyrzepy, z którego rozlega się piękna panorama okolicy - pasma górskie Sudetów, zarówno po polskiej jak i czeskiej stronie.

D. Międzygórze jest górską stacją klimatyczną, malowniczo położoną u stóp Masywu Śnieżnika, w zacisznych dolinkach rzek Wilczki i Bogoryi. Bezpośrednie otoczenie lasów, czyste powietrze, potoki górskie, brak masowego ruchu turystycznego pozwalają na prawdziwy relaks, wypoczynek i regenerację sił. Walory przyrodnicze okolicy i jej predyspozycje klimatyczne, letniskowe oraz wypoczynkowe zauważono już w XIX wieku. Od tamtej pory nastąpił szybki rozwój Międzygórza nakierowany wyłącznie na turystykę i pobyty lecznicze. Zabudowa architektoniczna dodaje miejscowości szczególnego uroku, drewniane domki oraz pensjonaty w stylu tyrolskim i norweskim wyjątkowo dobrze komponują się z jej górskim charakterem. Stanowi to dodatkowy wyróżnik Międzygórza, gdyż taki styl zabudowy jest unikatowy w całych Sudetach, a nawet w skali Polski. Międzygórze i okolice oferuje liczne atrakcje: zabytkowe obiekty architektoniczne i sakralne, osobliwości przyrodnicze i krajobrazowe, doskonałe warunki do uprawiania sportu i rekreacji. W zależności od potrzeb można się tutaj wyciszyć i zrelaksować bądź aktywnie spędzić czas.

Do atrakcji należą:

- Ogród Bajek leży na wysokości 780 m. n.p.m. Zajmuje powierzchnię 0,23ha. Został założony po I Wojnie Światowej przez Izydora Kriestena, pracownika leśnego, który tutaj wybudował sobie dom mieszkalny. Ten wielki miłośnik przyrody tworzył swoje dzieło przez około 20 lat. Z korzeni, gałęzi oraz kory drzew powstawały baśniowe postacie, altany, domki, zamki, pałace, wokół których wokół których zasadził wiele ozdobnych krzewów i kwiatów. W 1985 r. został przejęty przez oddział PTTK im. M. Orłowicza w Międzygórzu i odnowiony. W ogrodzie znajdują się liczne postacie z bajek i baśni. Jest tutaj Pinokio, Duch Gór, Jaś i Małgosia, Gargamel i Klakier, Kot w Butach, Koziołek Matołek, Koszałek Opałek, Bolek i Lolek oraz wiele innych. Sporą część ogrodu zajmują domki i altanki. I tak oglądamy Domek Królewny Snieżki, Altankę Ducha Gór, Domek Trapera, Domek Szczęścia i Domek Miłości. Odnaleźliśmy także Źródło Rozkoszy oraz Źródło Wody Miłości. Wszystkich atrakcji Ogrodu Bajek nie sposób wymienić, ale zapewniam, że w tym ogrodzie wszystko jest wyjątkowe. Ogród Bajek jest miejscem do którego powinny zaglądać wszystkie dzieci.

- Gdy dojdziemy do żółtego mostku na Wilczce, to pod którym znajduje się największa atrakcja tego miejsca - Wodospad Wilczki. Żeby zobaczyć wodospad w całej okazałości trzeba jeszcze przejść kilkadziesiąt metrów. Dopiero z przeciwległego brzegu kanionu można w pełni docenić piękno wodospadu. Wody rzeki Wilczki z wysokości dwudziestu metrów spadają ze skalnego progu do niewielkiego basenu.

E. Kudowa Zdrój:

- Nowoczesny kompleks pływacki składający się z basenu pływackiego, basenu rekreacyjnego ze sztuczną rwąca rzeką oraz brodzik dla dzieci. Atrakcja są : zjeżdżalnia wodna, sauny, solarium, jaquzzi, gejzery, siłownia, aerobik, fitness club, restauracja, kręgielnia. Na miejscu również kręgielnia i pizzeria.

- Park Zdrojowy - największy i najbardziej okazały teren Kudowy, zaprojektowany na wzór parków angielskich. Po przekroczeniu kamiennych schodów parkowe alejki doprowadzają do: budynku Pijalni połączonej z Salą Koncertową, Stawu Zdrojowego, Hali Spacerowej położonej nad główną aleją, sanatorium Polonia oraz "Zameczku". Atrakcyjna jest również parkowa zieleń: krzewy rododendronów, kwiatowe dywany oraz wspaniały parkowy drzewostan również z egzotycznymi okazami: saganowcami, dracenami, agawami i kaktusami. Wyróżniają się również te najstarsze: Świerk Sudecki, pomnik przyrody, który jesienią tworzy ze spadających liści naturalną altanę, Jesion Wyniosły oraz Buk Purpurowy. Latem przy głównej alei stawiane są palmy. W sumie każda pora roku dostarcza tu niesamowitych wrażeń, które owiane zapachem przyrody, pokolorowane barwami pór roku, popite źródlaną wodą pozostają w nas na lata.

- Czermna. Wielki wspólny grobowiec ofiar wojen Śląskich oraz chorób zakaźnych z XVIII wieku którego ściany i sufit wyłożone są 3 tysiącami czaszek i kości ludzkich. Pod podłoga spoczywa dalsze kilkadziesiąt tys. szczątków ludzi. Kaplica wybudowana została w 1776 roku przez księdza Wacława Tomaszka , któremu budowa kaplicy , zbieranie szczątków , dezynfekcja i impregnacja oraz układanie szczątków zajęły osiem lat. Raz w roku o północy z 14 na 15 sierpnia odprawia się w Kaplicy Czaszek mszę św. za wszystkich którzy w niej spoczywają oraz za wszystkich którzy umarli na wskutek chorób lub w wyniku nieszczęśliwych wypadków. Kaplica Czaszek to jedyny tego typu obiekt w Polsce i jeden z trzech w Europie.

F. Podziemny Kompleks Osówka znajduje się niewiele ponad kilometr na północny-wschód od miejscowości Kolce i takiej samej odległości na północ od miejscowości Sierpnica. Prace rozpoczęto tutaj w połowie 1943r. Doprowadziły one do powstania ogromnego systemu betonowych korytarzy, umocnień i hal. Cel prac był utrzymywany w tajemnicy. Zdaniem jednych miała to być tajna kwatera Adolfa Hitlera. Inni twierdzą, że budowano hale dla podziemnych fabryk zbrojeniowych do produkcji tajnej broni. Do pracy wykorzystywano robotników oraz więźniów z obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Część naziemna kompleksu Osówka stanowi zewnętrzną infrastrukturę podziemnego obiektu. Stopień zaawansowania przeprowadzonych tu robót stawia te budowle na pierwszym miejscu pod względem najbardziej wykończonych naziemnych obiektów przedsięwzięcia "Riese" w Górach Sowich. Największą uwagę przyciągają dwa obiekty umownie nazwane "Kasyno" i "Siłownia". "Kasyno" ma 50 metrów długości. Posiada otwory okienne, monolityczny stop żelbetonowy, przewody kominkowe, rury instalacyjne oraz wewnętrzne ocieplenie z płyt wiórowo-cementowych. Strop wylany jest w formie niecki, którą docelowo zamierzano wypełnić ziemią i roślinnością. "Siłownia" to blok betonowy, składający się ze zbiorników oraz pomieszczeń do których prowadzą włazy ze stalowymi klamrami. Kompleks Osówka znajduje się w granicach administracyjnych miasta Głuszyca w powiecie wałbrzyskim. Jest to najciekawszy i najdłuższy udostępniony kompleks wybudowany w Górach Sowich.

G. Twierdza Srebrnogórska, największa tego typu budowla górska w Europie. Powstała w 1765-1777 z konieczności umocnienia granic nowo zdobytej prowincji przez Króla Prus Fryderyka II Reks. Miała ona za zadanie uszczelnić pas sudecki wraz z wybudowanymi już Twierdzami w Nysie, Kłodzku i Świdnicy. Centralnym punktem obronnym Twierdzy był Donjon. Złożony z czterech cylindrycznych wież połączonych kurtynami, z której każda liczy sobie wysokości 30 m przy grubości murów u podstawy 12 m . W Donjonie znajdowało się centrum dowództwa i obrony Warowni w skład, której przewidziano 80 dział i moździerzy, około 400 żołnierzy i 60 oficerów. Centralny ośrodek oporu Donjon oblegały bastiony pomocnicze: bastion Dolny, Górny, Miejski, Nowowiejski, Rewelin gwieździsty, Kawalier. Mieściły się w nich m.in. piekarnie, browary, prochownie, stajnie, szpitale i studnie tym samym fort był samowystarczalny i mógł być oblegany przez około 9-12 miesięcy bez dostaw z zewnątrz. Fort Donjon jest najlepiej zachowany z całego kompleksu fortów w Srebrej Górze. Obok niego dobrze zachowany jest tylko fort Ostróg - po stronie Górach Bardzkich.

Na wschód od Donjonu położony jest fort Wysoka Skała. Zachodniej części bronił zaś Fort Rogowy.

H. Schronisko Jagodna. Budynek powstał ok. 1895 r. na miejscu przydrożnego zajazdu niejakiego Hartmanna. Kłodzkie Towarzystwo Górskie, które stało się właścicielem schroniska w 1927 r., po remoncie trwającym do 1933 r. nadało mu nazwę Brandbaude. Wiadomo też, że w 1938 r. oferowano tu 30 miejsc noclegowych. Po 1945 r. budynek został zdewastowany i rozszabrowany. W 1948 r. schronisko przejął Oddział Kłodzki PTT, który po remoncie zwiększył liczbę miejsc noclegowych i przemianował jego nazwę na Schronisko "Spalona" lub "Na Przełęczy Spalona". Liczba miejsc noclegowych wynosiła 80, z czego 30 w zbiorowej sali na strychu. Pod koniec lat 50. przy schronisku postawiono domki campingowe. Budynek kilkukrotnie poddawano remontom. Pod koniec lat sześćdziesiątych nazwę zmieniono na Schronisko PTTK "Jagodna".

I. Zieleniec jest największym ośrodkiem narciarskim w Kotlinie Kłodzkiej. Jest dzielnicą Dusznik Zdroju. Leży na wysokości ok. 950 m. n. p. m. w paśmie Gór Orlickich. Panuje tam specyficzny mikroklimat - zbliżony do alpejskiego. Północne stoki Zieleńca, doskonałe tereny narciarskie oraz duża ilość opadów w okresie zimowym 40% przypada na okres od listopada do marca sprawiają, że śnieg leży blisko 150 dni. Zieleniec oferuje 20 wyciągów, których zdolność transportowa wynosi ok. 11000 osób/godzinę. Dla lubiących nocne jazdy przygotowanych jest 8 oświetlonych stoków. Trasy zjazdowe Zieleńca są bardzo zróżnicowane pod względem techniki jazdy: od bardzo łatwych do bardzo trudnych.

J. Polanica.

Wzdłuż przepływającej przez prawie całe miasto rzeki Bystrzycy Dusznickiej, po odbydwu jej stronach ciągnie się odbudowany po powodzi deptak. Wzbudza on zachwyt turystów i jest ulubionym miejscem spotkań gości oraz mieszkańców Polanicy Zdroju. Znajduje się przy nim wiele kawiarenek, które w sezonie wystawiają na zewnątrz stoliki z kolorowymi parasolami nadając temu miejscu szczególnej atmosfery. Nad deptakiem góruje zaś wieża kościoła p.w. Wniebowzięcia N.M.P. wzniesionego w 1910 roku. W pobliżu kościoła znajduje się najstarszy budynek w mieście, wybudowany w latach 1706 - 1708 przez jezuitów jako dwór, obecnie Zakład Wychowawczy dla Dzieci. Wielką chlubą Polanicy jest Park Zdrojowy, przylegający bezpośrednio do zabudowy sanatoryjno - pensjonatowej. Zajmuje on powierzchnię 13 ha i wpisany jest do rejestru zabytków, jako dobro kultury. Od maja do końca czerwca można podziwiać w nim kwitnące skupisko rododendronów o pow. 0,4 ha, także cypryśnik Lawsona o obwodzie 120 cm i wiele innych pomników przyrody. W Parku Zdrojowym, w okazałym pawilonie z 1913 roku znajduje się pijalnia "Wielkiej Pieniawy", z której prowadzi przejście do hali spacerowo - koncertowej, gdzie często odbywają się koncerty muzyki uzdrowiskowej. Do tego kompleksu przylega, dobudowany w 1925 roku Teatr Zdrojowy im. Mieczysławy Ćwiklińskiej. Przy głównej alei stoi szpital uzdrowiskowy "Wielka Pieniawa" wybudowany w 1906 roku. W alei parkowej, po lewej stronie tryska fontanna, która posiada dwa programy - całodobowy i pokazowy. O zmierzchu podświetlana jest szesnastoma kolorowymi lampami i tworzy w rytm muzyki i oświetlenia figury tryskające z 726 dysz na wysokość 12 metrów. Fontanna jest czynna w okresie letnim. Wieczorne pokazy cieszą się ogromnym zainteresowaniem. Letni tor saneczkowy. Szczególnie atrakcyjna rozrywka dla dzieci i dorosłych, ponad 450 metrów zjazdu na sankach, w których płozy zastąpiono kółkami a śnieg stalową rynną. Świetna całkowicie bezpieczna zabawa, mimo iż wprawni saneczkarze mogą osiągać szybkość do 40 km/h. Mniej odważni mogą regulować prędkość ręcznym hamulcem.

K. Kłodzko:

- Twierdza Kłodzka. Jeden z najbardziej charakterystycznych zabytków Dolnego Śląska i charakterystyczny punkt Kłodzka. Twierdza w tej formie, z małymi zmianami w XIX wieku przetrwała do dnia dzisiejszego. W okresie II wojny światowej zmieniło się jej przeznaczenie - warownia stała się więzieniem, w którym osadzano więźniów politycznych, dezerterów oraz jeńców różnych narodowości. Obecnie twierdza, w części udostępniona dla zwiedzających, stanowi jedną z głównych atrakcji turystycznych Kłodzka - z jej pomostu widokowego roztacza się wspaniały widok na miasto i okolice - widok sięga aż po otaczające Kotlinę Kłodzką góry. W podzemiach twierdzy znajduje się lapidarium, możliwe jest również zwiedzanie podziemnego labiryntu korytarzy minerskich,

- Most św. Jana - Most Wita Stwosza -Rzadko spotykany w Europie zabytkowy most, określany przez niektórych miniaturą słynnego mostu Karola w Pradze. Początek budowy jest datowany na rok 1281.Budowę mostu w pierwotnej formie ukończono prawdopodobnie w roku 1390 - znajdujące się na moście posągi pochodzą już z okresu późniejszego - XVI - XVIII wiek,

- Kamienne mury obronne wokół miasta wzniesiono pod koniec XIII wieku. Rozbudowano je w latach 1426 i 1469 - stanowiły one wówczas całość z obwarowaniami zamku na Górze Fortecznej. Pierwotnie rozpoczynały się powyżej wylotu ulicy Armii Krajowej, biegnąc ku Bramie Czeskiej, a następnie w dół po wschodniej stronie ulicy Traugutta ku ulicy Zawiszy Czarnego. W części murów, u wylotu ulicy Wojska Polskiego znajdowała się Brama Zielona. Mury biegły następnie wzdłuż Młynówki ku Bramie Mostowej Górnej, zlokalizowanej u wylotu ulicy Wita Stwosza, a następnie ku ulicy Wodnej, gdzie umieszczona była Brama Wodna. Od tego miejsca mury wiodły równolegle wzdłuż ulicy Łukasińskiego ku Bramie Ząbkowickiej, gdzie załamywały się dochodząc do zbocza Góry Fortecznej. Mury obronne zachowały się jedynie w części - najlepiej zachowane fragmenty znajdują się u wylotu ulicy Traugutta, wzdłuż ulicy Nad Kanałem oraz poniżej ulicy Łukasińskiego,

- Podziemna Trasa Turystyczna im. 1000-lecia Państwa Polskiego. Podziemna trasa przebiegająca pod ulicami Kłodzka została udostępniona zwiedzającym w 1976 roku po ponad 10 latach prac związanych z przygotowaniem i zabezpieczeniem wyrobisk. Jej istnienie Kłodzko zawdzięcza powstającym od XIII wieku podziemnym korytarzom i piwnicom drążonym przez mieszkańców miasta pod budynkami starówki - zarówno w celach militarnych, jak i gospodarczych. Z powodu braku zabezpieczeń owych podziemi, w latach pięćdziesiątych naszego stulecia znaczna część kłodzkiej starówki zagrożona była zawaleniem. Podziemna Trasa Turystyczna liczy ponad 500 m długości i przebiega od ulicy Zawiszy Czarnego (wejście) pod Placem Kościelnym, ulicami Kościelną, Armii Krajowej, Tumską i Czeską ku wyjściu u zbocza twierdzy w rejonie ulicy Grodzisko. Składa się z ciągu korytarzy, pochylni i komór I, II i III kondygnacji podziemnych o przekrojach od 1,6 do 2,5 m2 w przypadku korytarzy i do 25 m2 w przypadku komór. Układ trasy jest dość przypadkowy i uzależniony został od stanu i możliwości zabezpieczenia odkrytych w trakcie prac wyrobisk, tym niemniej w sposób udany obrazuje sposób tworzenia kłodzkich podziemi na przestrzeni wieków. Obudowa komór i korytarzy wykonana jest z cegły bądź kamienia łamanego połączonych zaprawą lessową lub wapienno-lessową. Część odcinków została dla bezpieczeństwa przemurowana lub zabezpieczona ceglanymi opaskami. Pomiędzy niektórymi wyrobiskami występują ozdobne portale kamienne,

- Ratusz jest trzykondygnacyjnym budynkiem o niejednolitej bryle. Jest to spowodowane głownie faktem, że w pierwotnej formie ratusz był zlokalizowany we wschodniej części rynku - rozbudowywano go w kierunku północnym, tak, że w chwili obecnej zajmuje prawie centralną część placu. Jedyną zachowaną częścią dawnego ratusza jest kwadratowa wieża z 16-arkadową galerią przekryta chrakterystycznym baniastym hełmem wspartym na ośmiobocznej podstawie. Na ścianach wieży znajdują się zegary - pierwotnie, w roku 1550 znajdowała się na ratuszu tylko jedna tarcza. Drugi zegar dodano w 1572 roku, a w 1597 znajdowały się na wieży już 4 tarcze. Budynek ratusza posiada bogato zdobione elewacje z licznymi kamiennymi detalami, jakkolwiek stylowo jest niejednolity - mieszają się w nim elementy różnych styli architektonicznych, co szczególnie jest widoczne na elewacji zachodniej, składającej się z trzech odrębnych części. We wnętrzach ratusza mieszczą sią obecnie pomieszczenia Urzędu Miasta, biblioteki i czytelni, natomiast na parterze budowli zlokalizowane są liczne restauracje.