Grześ, Rakoń i Szlak Papieski

Wycieczkę zaczęliśmy około godziny 11 idąc pierw przez siwą polanę, gdzie kiedyś lądował helikopter z JP II a następnie szliśmy doliną Chochołowską. Mijaliśmy pędzącą kolejkę która woziła turystów do Polany Hucińskiej, tam też była druga stacja wypożyczania rowerów (pierwsza była przy wejściu do TPN-u). Przechadzaliśmy się spokojnym szlakiem, łatwym i przyjemnym w stronę do schroniska na Chochołowskiej Polanie. Po 90 minutach idąc ciągle zielonym szlakiem, byliśmy przy Chochołowskiej Polanie gdzie widzieliśmy wypas owieczek na polanie, a nad nimi kaplicę św. Jana Chrzciciela. W okolicy tej była też ostatnia wypożyczalnia bicyklów, którymi można sobie zjechać na sam dół i pewnie zaoszczędzić trochę czasu.

Chwilkę posiedzieliśmy w schronisku by skorzystać z toalety i wybraliśmy się żółtym szlakiem w stronę szczytu Grześ (1653 m.n.p.m) gdzie po prawie 2-ch godzinach byliśmy na szczycie. Atakowały nas przy tym chordy małych czarnych muszek i nie dawały sobie za wygraną, nic tylko latały chmarami i atakowały … powiem że nic przyjemnego … no ale grunt ze na szczyt weszliśmy i powiem, iż sporo tych Grzesiów było na Grzesiu … bo co chwila było słychać, choć Grześ zrobimy Ci fotkę na Twoim szczycie 🙂 … Z Grzesia postanowiliśmy udać się na Rakoń a z niego cofnąć się do schroniska, by przejść się zaraz szlakiem papieskim, i niestety mogę stwierdzić ze wyprawa ta nas zaskoczyła, a do tego nie do końca pomyśleliśmy bo można było z Rakonia dalej iść na szlak papieski a nie wracać się jeszcze raz iść pod górkę … no … ale przynajmniej troszkę punktów zdobyło się w ten sposób więcej 🙂.

Co do wyprawy na Szlak Papieski żółto-czerwonym szlakiem, to ogólnie nie jest to jakieś ciężkie wyzwanie, ale przez ostatnie 5 lat sporo się tu zmieniło, nie ma już tego głazu pod którym było pełno patyków, miejsce gdzie był taras widokowy przy kamieniu upamiętniającym wizytę papieża teraz jest potok i tarasu nie ma, a ławki są częściowo w wartko płynącej wodzie. Miejsce gdzie kilka lat temu leżały powalone konary drzew teraz są zwykłą połacią wystających pieńków. Chwilkę tam zostaliśmy i zaczęliśmy powrót w stronę Polany Hucińskiej. Po drodze spotkaliśmy jeszcze młodą parę wraz ze świtą ludzi jak rodziców, świadków, starostów i dzieci, robiących sobie zdjęcia plenerowe, dodatkowo dalej idąc widzieliśmy kolejna młodą parę wjeżdżała samochodami za Siwą Polaną by robić zdjątka plenerowe.

Mogę powiedzec, że wycieczka przyjemna, miła i fajna (oprócz tych muszek które zaczęły się niedaleko Grzesia i trwały aż do Rakonia i nie odpuszczały aż do zejścia z Grzesia, ale mimo wszystko polecam wszystkim … sami chcemy się tam wybrac jeszcze za kilka lat zobaczyc jak teren się zmienił i gdzie będzie można dojśc szlakami. Czy ten potok dalej będzie zalewał szlak papieski? … czas pokaże.

I na tym zakończę opis tej wycieczki 🙂