Pójdę w Połoniny... czyli na szlaku z bieszczadzkimi aniołami – Dzień XI (Przełęcz Bukowska, Jurowce, Wodospad na Olszance)

Nadszedł dzień goryczy – dzień wyjazdu. Nie zamierzamy go zmarnować i ruszamy na szlak. Niebo znów piękne nad nami, a my z Wołosatego udajemy się na Przełęcz Bukowską (1127 m.n.p.m.). Wyruszamy około 7 godziny, jedziemy do Wołosatego, a po drodze obserwujemy unoszące się mgiełki i piękne panoramy. Już sama droga jest niezwykle atrakcyjną. 

Z Wołosatego ruszamy około 8 czerwonym szlakiem w kierunku Przełęczy Bukowskiej. 

Droga jest aż nadto prosta i nie męcząca, bardzo przyjemny marsz przez las, jednak może znużyć, zwłaszcza jak wraca się tą samą trasą. Całość to 15 km i 4,5 godziny drogi, przewyższeń malutko, bo tylko 420 m. Czyli podsumowując – spacerniak. Ale widoki na końcu wcale niezłe. W planach pozostaje przejście całej trasy przez Halicz i Tarnicę z powrotem do Wołosatego. 

Wracamy na Oślą Łąkę ok. 14.30, zbieramy rzeczy i ruszamy w drogę powrotną. Ale to jeszcze nie koniec nasyej włóczęgi.

Kierujemy się na Uherce Mineralne, a tam zajeżdżamy nad Wodospad na Olszance. Już nudno wspominać o malowniczym urokliwym zakątku więc pominę tą treść. Jak jest pokażą zdjęcia. Wodospad ten uchodzi za najszerszy w tym regionie i mierzy 38 m. 

Dalej nasza trasa wiedzie przez miejscowość Jurowce, w której znajduje się drewniana cerkiew św. Jerzego. Obecnie znajduje się tu kościół rzymsko-katolicki. Cerkiew została wzniesiona w II poł. XIX wieku. Obok znajduje się charakterystyczna dzwonnica parawanowa z pocz. XX wieku o dwóch kondygnacjach. Cerkiew ta wpisuje się w grupę, która nawiązuje do ukraińskiego stylu cerkiewnego, co przejawia się choćby w trójdzielnej bryle oraz trzech kopułach. Budowla jest orientowana. 

I tak kończy się Bieszczadzka przygoda. Kolejna kiedyś pewnie nadejdzie...