Wycieczka po Londynie

30 st. Mary Axe

~~Budynek zaprojektowany przez Normana Fostera stoi na miejscu biurowca Baltic Exchange, zniszczonego 10 kwietnia 1992 w wyniku zamachu bombowego Irlandzkiej Armii Republikańskiej.

Wieżowiec ma 40 pięter i 180 m wysokości i jest tzw. budynkiem ekologicznym. Dzięki zbliżonemu do stożka kształtowi, zmniejszono parcie boczne wiatru i wyeliminowano zjawisko 'przeciągów' na poziomie ulicy, często towarzyszące wysokim budynkom. Podwójna szklana elewacja chroni przed zbytnim nagrzaniem wnętrza latem i zapewnia izolację zimą.

Budynek zdobył wiele nagród, m.in. prestiżową Nagrodę Stirlinga przyznawaną przez Królewski Instytut Architektów Brytyjskich.

Katedra św. Pawła

~~ jeden z najbardziej znanych kościołów anglikańskich w Wielkiej Brytanii i budowli Londynu. Znajduje się w samym sercu londyńskiej dzielnicy City of London i formalnie pełni funkcję głównej świątyni tej dzielnicy. Pieczę nad nim sprawuje bezpośrednio Lord Mayor.

Katedra świętego Pawła była budowana jako symbol odrodzenia Londynu i cechuje ją rozmach i monumentalność, ustępuje ona jednak swoimi rozmiarami watykańskiej Bazylice Świętego Piotra. Ma około 158 metrów długości i około 75 metrów szerokości. Wysokość budowli mierzona od posadzki do końca krzyża umieszczonego na kopule wynosi 108 metrów. Budowlę wieńczy kopuła o średnicy 50 metrów, która jest jednym z najbardziej charakterystycznych elementów architektury Londynu.

Wewnątrz katedry znajduje się kilka galerii. Największą popularnością cieszy się Stone Gallery, z której rozpościera się rozległy widok na zakole Tamizy. Druga galeria - Galeria Szeptów (Whispering Gallery) - jest znana ze świetnej akustyki, umożliwiającej porozumiewanie się szeptem z odległości 30 m.

Nabożeństwa odbywają się codziennie wieczorem, a także w niedziele i Boże Narodzenie - to jedyna okazja, by zobaczyć katedrę bezpłatnie.

3. Big Ben

4. Tower Bridge

~~Tower Bridge – most zwodzony w Londynie (mylony niekiedy z sąsiednim Mostem Londyńskim, London Bridge) przeprowadzony przez Tamizę w pobliżu Tower of London, od której bierze swą nazwę. Jeden z najbardziej znanych obiektów w Londynie, zbudowany w stylu wiktoriańskim. Jego historia zaczęła się w roku 1872, kiedy to parlament angielski rozpatrzył projekt ustawy dotyczącej budowy drugiego mostu nad Tamizą. Mimo zastrzeżeń zgłaszanych przez zarząd zamku Tower of London ustawa została uchwalona. Postawiono jednak warunek, który został spełniony, styl mostu miał harmonizować ze stylem zamku. Architektem jego był Horace Jones, który zastosował modną podówczas konstrukcję: stalowy szkielet obłożony kamieniem w stylu neogotyckim. Most został ukończony w 1894. Jest mostem zwodzonym, umożliwiającym przepływanie statków oceanicznych do około 40,5 m wysokości powyżej poziomu wody.

Charakterystycznym elementem mostu są dwie wieże główne, połączone u góry dwoma pomostami - kładkami dla pieszych - zawieszonymi 34 m nad jezdnią i przeszło 44 m nad oznaczeniem górnego poziomu w rzece. Środkową część mostu stanowią dwa podnoszone przęsła - urządzenia dźwigowe z przeciwciężarem. Są to dwa gigantyczne skrzydła, każde o wadze 1 200 ton, uniesione w górze, tworzące z płaszczyzną jezdni kąt 86 stopni. Obecna kolorystyka mostu istnieje od 1977 roku. Wtedy, w 25 rocznicę koronowania królowej Elżbiety II przemalowano go na kolory: niebieski, biały i czerwony. Pierwotnie most miał kolory w tonacji beżowej.

Tower Bridge przecina Tamizę na wschodnim końcu Londynu. Od początku swojego istnienia uznawany był za arcydzieło ówczesnej inżynierii. Porównywano go ze słynną już wieżą Eiffla, zbudowaną pięć lat wcześniej. Potężny, ważący ponad 2000 ton napędzany parą mechanizm mostu, regulował otwarcie jego środkowej części. Umożliwiał przepływanie wielkich żaglowców (tall ships). Stary mechanizm mostu obecnie nie jest już używany. Zastąpiono go nowoczesnym elektrycznym urządzeniem.

Jest jednym z najchętniej odwiedzanych londyńskich zabytków zaraz po Big Benie.

5. Pałac Buckingham

~~Jest to największy na świecie pałac królewski wciąż pełniący swą pierwotną funkcję oraz jedna z największych pereł późnego baroku. Oficjalna londyńska rezydencja królowej. Na placu przed pałacem od 1913 roku stoi pomnik królowej Wiktorii.

Pałac został wybudowany w 1705 jako rezydencja miejska Księcia Buckingham. W roku 1761 król Wielkiej Brytanii Jerzy III wszedł w posiadanie pałacu, który przekształcono w jego rezydencję prywatną. W ciągu kolejnych 75 lat pałac wielokrotnie rozbudowywano, w 1837 ogłoszono go oficjalną siedzibą brytyjskich monarchów.

Współcześnie pałac Buckingham, prócz roli londyńskiej siedziby królowej Elżbiety II i rodziny królewskiej, jest również miejscem uroczystości państwowych oraz oficjalnych spotkań głów państw. Dla Brytyjczyków pałac stanowi symbol Wielkiej Brytanii – tutaj Londyńczycy składali kwiaty po śmierci księżnej Walii Diany.

Sztandar królewski wisi na pełnej wysokości, gdy monarcha rezyduje w pałacu, a gdy wyjeżdża, sztandar jest zdejmowany. Po śmierci Diany Elżbieta II wprowadziła nowy zwyczaj, odstępstwo od dotychczasowego protokołu: gdy opuściła pałac, by udać się na pogrzeb Diany, sztandar królewski zdjęto (zgodnie z protokołem), a na jego miejsce (to nowość) podniesiono flagę brytyjską, Union Jack, i spuszczono do połowy masztu. Od tej pory po zgonie członka rodziny królewskiej na pałacu podnosi się Union Jack i spuszcza do połowy masztu.

Od kwietnia do lipca codziennie o 11.30 odbywa się przed pałacem uroczysta zmiana warty (w pozostałych miesiącach co drugi dzień).

Od pożaru w zamku królewskim w Windsor w 1992 część pałacu Buckingham udostępniona jest odpłatnie zwiedzającym. W sierpniu i wrześniu, podczas wakacji królowej, można zwiedzić apartamenty Buckingham. Bilet kosztuje ok. 20 funtów.

6. London Eye

~~London Eye jest jedną z trzech budowli wybudowanych w Londynie z okazji nowego tysiąclecia, pozostałe to The The O2 i The Millennium Bridge.

7. Muzeum Brytyjskie

~~Wielki Dziedziniec im. Królowej Elżbiety II (The Queen Elizabeth II Great Court) jest zadaszonym placem w centrum muzeum zaprojektowanym przez biuro architektoniczne Foster and Partners oraz Buro Happold w branży konstrukcyjnej[1]. Wielki Dziedziniec otwarto w grudniu 2000 r. i jest największym zadaszonym placem w Europie. Dach jest stalowo-szklaną konstrukcją składającą się z 1 656 par unikatowych szklanych tafli. Na środku Wielkiego Dziedzińca znajduje się Czytelnia opuszczona przez Bibliotekę Brytyjską (The British Library). Czytelnia jest otwarta dla publiczności.

Zbiory Muzeum Brytyjskiego, zgodnie z życzeniem sir Hansa Sloane’a, traktowane były jako własność całego narodu, zatem za wstęp nie była pobierana żadna opłata, z wyjątkiem kilkumiesięcznego okresu w roku 1972. Jednak za obejrzenie niektórych czasowych ekspozycji specjalnych znajdujących się w muzeum, ale nie będących integralną jego częścią – opłaty są pobierane. W roku 2002 muzeum przeżywało kłopoty finansowe i zostało nawet zamknięte na jeden dzień wskutek protestów pracowników przeciw proponowanym zwolnieniom. Parę tygodni później za kradzież małej greckiej statuetki obwiniano właśnie brak wystarczającej liczby pracowników ochrony[potrzebne źródło].

Czytelnia Muzeum Brytyjskiego była częścią Biblioteki Brytyjskiej. Jej funkcje zostały przeniesione do nowego budynku biblioteki

Znane eksponaty:

~~marmury elgińskie
rzeźby z ateńskiego Partenonu
Waza Portlandzka
Kamień z Rosetty
Kolekcja Steina z Azji Środkowej
Clock Room
„Antyczny wojownik”, szkic Leonarda da Vinci
prace Albrechta Dürera: 1 tom szkiców i 4 tomy manuskryptów
egipskie mumie
benińskie brązy
skarb Sutton Hoo
listy z Amarna

7.
Muzeum Historii Naturalnej

~~Kolekcja muzeum liczy ponad 70 milionów eksponatów, a całość dzieli się na 5 głównych działów: botanika, entomologia, mineralogia, paleontologia i zoologia. Dużą popularnością cieszy się symulowane trzęsienie ziemi, którego mogą doświadczyć zwiedzający oraz galeria dinozaurów, gdzie znajduje się ryczący, ruchomy dinozaur-robot. W głównym holu znajduje się odlew szkieletu diplodoka.

W muzeum tym można wielu eksponatów dotknąć, spróbować, wykonać różne symulacje i eksperymenty, a całość jest głównie przeznaczona dla młodszych, choć starsi też mogą się wiele nauczyć. Znajduje się tam m.in. kolekcja ryb, płazów, gadów, ptaków i ssaków w różnych stadiach ewolucji.

Na samym szczycie galerii znajduje się plaster wycięty z pnia sekwoi o średnicy 6 metrów.

Wstęp do muzeum jest bezpłatny, jednak niektóre wystawy bywają biletowane. W środku znajdują się również skrzynki na datki od turystów, które również są źródłem finansów potrzebnych na utrzymanie budynku i znajdujących się w nim eksponatów.

8. Royal College of Music

~~College słynie ze swego Muzeum Instrumentów Muzycznych (Museum of Instruments) będącego częścią Centrum Historii Wykonawstwa (Centre for Performance History). W muzeum znajduje się kolekcja ponad 800 instrumentów od ok. 1480 roku, a wśród nich pierwszy zachowany instrument klawiszowy. College posiada również pokaźną kolekcję autografów muzycznych, wśród których znajdują się rękopisy największych arcydzieł w historii muzyki – m.in. Koncert fortepianowy c-moll KV 491 Mozarta czy Koncert wiolonczelowy Edwarda Elgara.

9. Metro w Londynie

~~Linie dzielą się na dwa zasadnicze typy: sub-surface oraz deep line. Linie typu sub-surface budowane były metodą odkrywkową, zaś oba tory są w nich ułożone w jednym tunelu. Znajdują się one średnio 5 metrów pod ziemią. Z kolei linie deep line składają się z dwóch równoległych tuneli wydrążonych średnio 20 metrów pod ziemią przy pomocy specjalnej tarczy. Linie sub-surface posiadają skrajnię nieznacznie większą od standardu brytyjskich kolei. Na trasach deep line jest ona znacznie mniejsza. Podziemne odcinki tras (w tym stacje) deep line mają półkolisty kształt, przypominający rurę (stąd potoczna nazwa Tube, czyli właśnie rura). Niemal wszystkie linie (z wyjątkiem Victoria Line, oraz Waterloo & City Line) posiadają odcinki zarówno podziemne, jak i naziemne. Każdej z nich przypisano też na stałe kolor, którym oznaczana jest na wszystkich mapach i we wszelkich materiałach. Na kolor ten są też pomalowane poręcze w pociągach danej linii