Niemcy
Bawaria - Krystalicznie czyste jeziora, mistyczne bory i pokryte śniegiem szczyty. Średniowieczne miasta i pulsujące metropolie. Bawarskie obyczaje i serdeczna gościnność. To wszystko sprawia, że Bawaria jest celem podróży nr 1 w Niemczech.
Bamberg, miasto we Frankonii (północna Bawaria). Lider w spożyciu piwa na głowę mieszkańca Niemiec. Ale przede wszytskim miasto pełne zabytków, z których najważniejsza jest średniowieczna katedra. Wewnątrz znajdują się działa sztuki przede wszytskim średniowiecznej - nawjyższej klasy. Nagrobek Henryka II (przeciwnik
Chrobrego) i jego żony Kunegundy, wyrzeźbił w ponad 450 lat po ich śmierci Tilman Riemenschneider, zaś ołtarz mariacki, przeznaczony pierwotnie dla jednego z kościołów Norymbergi - Wit Stwosz.
Norymberga to piękne miasto. Ma wiele zabytków i stare dzieje, ale ma też niechlubną historię związaną z Hitlerem. Na świecie i w Polsce są zakazy publikacji i opisów tamtych dziejów, żeby nie wznowić historii. Ja uważam że należy wspominać i ostrzegać, żeby nie doprowadzić do takich tragedii.
Właśnie w Norymberdze zachowało się najwięcej budowli z tamtych czasów, choć niedokończonych lub zniszczonych. Tu też zakończyła się ta historia słynnym procesem Norymberskim.
Zaczniemy od Koloseum. Na wzór potęgi Rzymskiej, Hitler zbudował największy budynek do zebrań. Za czasów potęgi Rzymu cesarze zaczynali w starej Norymberdze swój pierwszy Reichstag, czyli sejm, więc i Hitler chciał mieć swoje wielkie wejście jak poprzednicy. Niestety nie zakończył budowli. Od zewnątrz budynek jest z jasnego z piaskowca, w środku z cegły. Wielki, ze objeżdża się wnętrze autokarem. Budowali go tylko niemieccy wykonawcy, bo Hitler twierdził, że takiej budowli żadna inna nacja nie była w stanie wybudować, z taką precyzją i dokładnością. Na jednej ze szczytowych ścian nowoczesna strzała. To współczesne centrum dokumentacji i nauki.
Kolejna budowla to Plac Cepelina. Nazwa wzięła się od hrabiego niemieckiego, który wylądował tam cepelinem. Obok jest największy współczesny stadion sportowy. Plac z jednej strony wieńczy trybuna w kształcie bramy Pergamonu, a w koło stadion na 75 tys. ludzi, żołnierzy Rzeszy, ale bywało tam i 350 tys. osób. Przed trybuną asfaltowy plac do przemarszów hitlerowskiej armii. Budowla otwarta była na przyjazd Hitlera w 1934 roku.
Na brzegach stadionu hitlerowskiego było ustawione 250 reflektorów przeciwlotniczych i w chwili gdy wódz naczelny wysiadł z samochodu strzeliły w niebo na wysokość 8 km, tworząc katedrę światła. Czego się nie robi dla podniesienia prestiżu.
Pod miejscami do siedzenia dla pospólstwa były tylko toalety. Dziś postawiono by same kramy z colą i chińskimi bublami.
Obecnie, ze względu na wielkość i dużą przestrzeń odbywają się tam wyścigi samochodowe, to znaczy jest tam miejsce startu i meta. Były tam koncerty światowych gwiazd muzyki.
Budynkiem jakby kończącym czasy Hitlera jest Sąd w Norymberdze. Inaczej Pałac Sprawiedliwości, gdzie sądzono zbrodniarzy wojennych. Sala o numerze 600 do dziś jest używana tylko przy rozprawach za morderstwa. W całym pałacu sprawiedliwości jest ponad 700 pomieszczeń, a wybudowano go w 1915 roku. Obok więzienie do dziś funkcjonujące i połączone podziemnymi korytarzami z sądem, dla bezpieczeństwa.
O samym Procesie Norymberskim to większość wie. Było aż 13 procesów w latach od 1945 do 1949 roku. Osądzono wtedy największych zbrodniarzy wojennych, a sędziami i oskarżycielami byli przedstawiciele czterech mocarstw w tym: Wielkiej Brytanii, Francji, Związku Radzieckiego i Stanów Zjednoczonych. Łącznie w stan oskarżenia postawiono 185 osób, a wydane wyroki w myśl artykułu 26 Statutu Londyńskiego były ostateczne i niezaskarżalne.
Na zakończenie wszelkich informacji o mieście dodam, że właśnie tam było wydane dzieło Kopernika "O obrotach sfer niebieskich". Stąd pochodził Wit Stwosz oraz Albrecht Dürer. Obaj prekursorzy sztuki są pochowani na pięknym cmentarzu Świętego Jana.
Groby na tym cmentarzu są całkiem inne, płaskie, z podobnymi do siebie, betonowymi nagrobkami, a na nich piękne, kolorowe gazony z kwiatami. Nagrobki właściwie różnią się tylko metalowymi, czasem pięknie rzeźbionymi, płaskimi tablicami.
I najważniejsze. Wspomnienia zawsze zostają o tych co sławą lub hańbą okryli miasto i świat, ale pamiętać trzeba.
Drezno – miasto we wschodnich Niemczech (Pogórze Zachodniosudeckie), położone nad Łabą. Drezno jest stolicą Saksonii i okręgu dyrekcyjnego Drezno (dawniej Rejencji Drezdeńskiej). Aglomeracja drezdeńska liczy 1,036 mln mieszkańców (2004), samo miasto natomiast niewiele ponad pół miliona, co plasuje je na 15 miejscu w kraju. Drezno stanowi duży węzeł komunikacyjny (lotnisko międzynarodowe), z ośrodkami przemysłu maszynowego, produkcji klisz fotograficznych, przemysłu chemicznego i farmaceutycznego. Znajduje się tu również fabryka samochodów Volkswagen.
Historia
Pierwszą istotną postacią w historii miasta była osoba Konrada Wielkiego, który doprowadził do założenia Dynastii Wettynów, panującej na tych terenach ponad osiem wieków. Położenie miasta nad Łabą zdawało się sprzyjające, gdyż z reguły kanały wodne przyczyniały się do rozwoju transportu a co się z tym wiąże również handlu. Niestety Łaba nie była rzeką żeglowną, co w dużym stopniu opóźniło rozkwit miasta. Dodatkowo rozwój opóźniały liczne wrogie najazdy panów, którzy mieli ochotę na tak łakomy kąsek, jakim były ziemie Wettynów. Pod koniec XV Drezno strawi wielki pożar a podczas odbudowy wykorzystano kamienie dzięki czemu miasto zmieniło swoje oblicze. Toczyły się tu również spory o wpływy religijne, pomiędzy katolikami i protestantami. Po "religijnej" wojnie szmalkaldzkiej w XVI wieku państwo wreszcie stało się centrum kulturalnym i zaczęło rozkwitać. Kolejne "złe okresy" w historii dotyczą wojny trzydziestoletniej oraz wielkiej epidemii dżumy. Kolejny rozkwit to czas Augusta Wielkiego i umocnienia Saksonii i następny upadek po wojnie siedmioletniej. Ostateczny pogrom nastąpił pod koniec II wojny światowej, kiedy to miasto było bombardowane w wyniku czego zniszczone zostało całe śródmieście. Włączenie do NRD niestety nie dało wielkich szans miastu na dalszy rozkwit. Powoli dokonywano jedynie niezbędnej odbudowy.
Miasto jest ośrodkiem turystycznym, zwanym "miastem baroku", znajduje się tu wiele zabytków, choć większa część została poważnie uszkodzona podczas wojny i odbudowana w późniejszym okresie. Najbardziej znamienny dla miasta jest 800-letni zamek rezydencyjny, będący odzwierciedleniem całej saksońskiej kultury i stylów architektonicznych. Pierwotna budowla, po której zostały już tylko fragmenty wieży, powstała tu w XII wieku, ale przez lata była systematycznie przebudowywana, a definitywnych zmian dokonano w XVII wieku po pożarze obiektu. Obok zamku jest dziedziniec stajenny wraz z Długim Korytarzem wykończonym 22 arkadami. Mieści się on przy Augustusstraße. Kolejny obiekt to Pałac Pillnitz - dawna rezydencja Wettynów, a dziś galeria sztuki. Obok pałacu znajduje sie przepiękny Park Pillnitz.z oranżerią i ogrodami oraz pawilonami.
Obiekty zabytkowe
Spośród obiektów sakralnych interesujący jest Frauenkirche - kościół protestancki, oraz największy katolicki kościół w Dreźnie - Hofkirche, czyli Nadworny. Kolejna pozostałość dawnych czasów, to Pałac Japoński, zbudowany w efekcie współpracy kilku architektów, pokryty płaskim japońskim dachem - dziś kolejna galeria sztuki. Niezwykle ciekawa jest też jedna z najbardziej charakterystycznych budowli Drezna, czyli dawna zbrojownia Albertinum. Dziś zamiast broni gromadzi ona dzieła mistrzów malarstwa nowoczesnego oraz zbiory rzeźb. Zwinger to budowla uznawana za jedną z najsłynniejszych w świecie. Stanowi swoisty symbol nie tylko Drezna, ale i całej dawnej Saksonii. Jest to zespół pałacowy, dawniej mieszczący się pomiędzy wewnętrznymi i zewnętrznymi murami miasta, dziś centrum kulturalne i obraz dawnego przepychu królewskiego.
Kultura w Dreźnie
Drezno, to miasto pełne sztuki, nie tylko tej architektonicznej. Ilość instytucji związanych z kulturą jest imponująca, a na szczególną uwagę zasługują Państwowe Zbiory Sztuki. W mieście jest aż 37 muzeów i ponad 40 galerii, w tym Galerie Malarstwa Mistrzów Dawnych i Nowych, zbiory porcelany, techniczne, Zbrojownia, skarbiec Zielone Sklepienie. Swoją siedzibę w Dreźnie ma 37 teatrów, wśród których króluje Opera Sempera, kina, biblioteki i wiele instytucji kulturalnych. Odbywa się tu też wiele imprez kulturalnych, festiwali filmowych, muzycznych, Międzynarodowy Tydzień Tańca, Jesień Tańca, Międzynarodowy Festiwal Sztuki Medialnej CYNETart, Drezdeńskie Dni Muzyki Współczesnej i wiele innych.
Wiele z blisko 30 muzeów Drezna cieszy się rangą międzynarodową. W pałacu Zwinger oglądać można słynną Galerię Malarstwa Starych Mistrzów z „Madonną Sykstyńską” oraz największą kolekcję porcelany na świecie. Na cały świat słynie także dawna królewska kolekcja klejnotów w Grünes Gewölbe. „Zielone Sklepienie”, dawny skarbiec władców Saksonii z rodu Wettinów, liczy ok. 2 tys. m˛ powierzchni wystawienniczej. Sztukę współczesną prezentuje Galeria Nowych Mistrzów, Nowe Saskie Towarzystwo Artystyczne, Akademia Sztuk Pięknych i około 60 galerii. Kierując się mottem: „Pięć rodzajów komunikacji pod jednym zabytkowym dachem”, Muzeum Komunikacji w Dreźnie oferuje oprócz ekspozycji poświęconych kolejnictwu i transportowi miejskiemu także bogate zbiory z innych dziedzin. Oryginalne eksponaty, modele i tablice ukazują w zarysie historię pojazdów mechanicznych i rowerów. Gabinet Numizmatyczny to jedna z najstarszych placówek muzealnych w Dreźnie, a jej początki sięgają czasów księcia Henryka Jerzego Brodatego (1500–1539). Monety, medale i banknoty są ważnymi materialnymi świadkami dziejów. Zbiory Gabinetu Numizmatycznego obejmujące ok. 300 tysięcy eksponatów to duża uniwersalna kolekcja o randze europejskiej. Muzeum Ericha Kästnera to pierwsze na świecie mobilne, interaktywne mikromuzeum. Bryłę muzeum, trzon zbiorów, którą otacza 13 swobodnie poruszanych filarów, można porównać z zestawem klocków do zabawy. Każda kolumna stanowi samodzielny obiekt wyposażony w szuflady, gabloty i półki z licznymi eksponatami, które można wziąć do ręki
Restauracje i kuchnia
Restauracje w Dreźnie niestety są raczej drogie. Bez wątpienia warto jednak spróbować lokalnych specjałów. Kuchnia saksońska należy do jednej z najlepszych w Niemczech: oprócz tradycyjnych germańskich potraw silny wpływ wywarły na nią także dania polskie i czeskie, przez co nie należy ona rzecz jasna do najlżejszych. Najpopularniejsze potrawy saksońskie są pożywne i raczej proste. Na pierwsze danie najczęściej je się zupę ziemniaczaną (Kartoffelsuppe), a na drugie – pieczeń. Na deser zazwyczaj można zamówić pyszny sernik. Świąteczną potrawą jest Dresdner Christstollen, czyli bogate w bakalie, słodkie ciasto. Najbardziej znane restauracje to Pulverturm, stylizowana na średniowiecze, oraz Schillergarten z własną cukiernią. Okolice Drezna to jednak nie tylko jedzenie, ale także doskonałe wina. Stworzono nawet specjalną Saksońską Drogę Winną, która prowadzi turystów przez zakątki regionu, w których produkuje się wino. Najpopularniejsze to z całą pewnością Riesling i Müller-Torgau.
Na południowy zachód od centrum leży największy i najpiękniejszy z drezdeńskich parków. Od strony północnej rozciąga się Dresdner Heide, rozległy, zamknięty teren leśny. W 1683 roku został tu wybudowany wczesnobarokowy pałac. Park i pałac stały się reprezentacyjnymi włościami elektorów saskich. Dziś rozległe tereny parkowe stanowią jeden z najpopularniejszych obiektów rekreacyjnych w mieście. Na imprezy kulturalne zapraszają liczne sceny na wolnym powietrzu, w samym pałacu odbywają się koncerty. Park jest też często miejscem uroczystych bali i pokazów ogni sztucznych. Do atrakcji należy również ogród botaniczny i zoo na skraju terenów parkowych. Na szczególną uwagę zasługują rozciągające się na południowo-wschodnim krańcu miasta tereny parkowe pałacu Pillnitz, barokowego kompleksu o dalekowschodniej egzotyce, dawnej letniej rezydencji królów saskich. Na relaksujący spacer zaprasza wkomponowany w piękny nadłabski krajobraz kunsztowny park barokowy i sąsiadujący z nim park w stylu angielskim. Wzdłuż brzegu Łaby ciągną się w obrębie miasta rozległe łąki, stoki porosłe winem i tereny parkowe. Przez łąki biegnie Elbradeweg, zaliczana do najpiękniejszych i najciekawszych tras rowerowych w Europie.
