Szlakiem Rękodzieła Ludowego
Zwiedziliśmy tam min. kościół, którego wnętrze jest zdobione porożami jeleni, co jest fenomenem, cerkiew na osiedlu Buksztel, oprowadzono nas po pobliskich lasach i dano lekcje o tym jak sie tam zachowywac i czego nie powinnismy robic.
popołudniu zorganizowalismy sobie odnisko nad zalewem Czapielówka.
Następnie odwiedzilismy Czarną Wieś Kościelną
Głównym punktem programy było wizyta u garncarza oraz kowala.
Mogliśmy sami spróbować swoich sił przy robieniu dzbanków z gliny, a kowal pokazał nam swoje dzieła, które można było kupić na pamiątkę.
Nocowaliśmy w gospodarstwie agroturystycznym na końcu wioski.
Dzień drugi naszej podróży to odwiedzenie Łyżkaży w Zamczysku i Łapczynie.
Niestety z braku czasu byliśmy tylko u pana Mieczysława Baranowskiego, Który zajmuje sie produkcja drewnianych łyżek, czerpaków, widelców, szufelek i warząchwi starymi sposobami i specjalnymi narzędziami takimi jak siekiery, cieślice, reszczyki i noże.
Później pojechaliśmy do Janowa- ośrodka tkactwa dwuosnowowego, gdzie pokazano nam techniki tkackie. Zobaczyliśmy również Murowany kościół św. Jerzego (1899-1904). Drewniana plebanie (1905), oraz Wiatrak holenderski (1880).
Ostatnim punktem na szlaku jest Sokółka, a w niej pracownia rzeźbiarza ludowego Piotra Szałkowskiego- któą odwiedziliśmy ostatniego dnia naszej podróży.
Szlak rękodzieła Ludowego to niezapomniana wędrówka, która każdego przeniesie w dawne czasy. Trasa ta to oddanie czci tym, którzy już jako nieliczni kultywują wielowiekowe tradycje rękodzielnicze. Wśród całej nowoczesności technologii wytwarzania produktów warto pamiętać o tych, którzy własną, ciężką pracą nadal tworzą unikalne i wyjątkowe wyroby za pomocą starych, być może sekretnych „przepisów” i narzędzi. Zachęcamy zatem do odwiedzenia szeregu pracowni rzemieślniczych, gdzie każdy może nauczyć się ginącego zawodu, zobaczyć piękne wyroby lub zakupić je jako oryginalne, wartościowe pamiątki.
Uważam, że warto jest przyjechać w okolice mojego miasteczka i zwiedzić Szlak Rękodzieła Ludowego.
